zaterdag 27 december 2014

restaurant in Rome

Voordat ik vertrok naar Rotterdam, ben ik een dagje in Rome geweest. Mijn vlucht vanaf Fiumicino ging pas laat in de avond.

Rome vind ik een geweldige stad. Ik heb er jaren geleden twee maanden gewoond toen ik door Italie reisde. Ik heb er een maand Italiaans geleerd, en ik mocht een maand stage lopen bij Deltafina S.p.A. Een tabakskantoor vlakbij Villa Borghese. Een leuke ervaring. Op de fiets en met OV heb ik toen de stad verkend. Geweldig! Ik heb zelfs nog een voetbalwedstrijd bijgewoond in het Olympisch stadion: Lazio - Brescia. Jaap Stam speelde toen bij Lazio Roma...

Ik wilde naar het Sint Pietersplein, de Kerststal bewonderen. Maar voordat ik dat ging doen wilde ik mezelf trakteren op een typische Romeinse lunch, een pasta carbonara. Niet ver van het Vaticaan ben ik door achterafsteegjes gaan lopen. Op zoek naar een leuke trattoria, osteria.

Camedda 1970 is een Salumeria, Enoteca en Pizzicheria, vijf minuten lopen van de Sint Pieter. Een heel leuk eettentje! Absoluut niet bekend bij toeristen. Achter de toonbank waar je de lekkere salami's en kazen zag liggen, werd voor mij de lekkerste "carbonara" ooit klaargemaakt!

Uiteraard na de lunch mocht een ijsje bij Giolitti, mijn favoriete ijssalon in Rome, niet ontbreken, chocolade en tiramisu ijs. Lekker!








donderdag 4 december 2014

risotto met pompoen

Het is herfst in Umbrie, en het regent veel. De luchtvochtigheid is hoog, zeker als je rondom het Trasimeense meer woont. In mijn huis kan het vochtig zijn. Ik woon in een oud "paleis" waarin meerdere appartementen zitten. In de ochtend zijn de ramen vaak beslagen, maar als ik de verwarming aan zet, of ik doe de ramen open, dan trekt de vochtigheid snel weer weg.

Ik weet niet wat ik liever heb. Ik hunker nu al naar het voorjaar. Maar we moeten nog even wachten. Eerst ga ik naar Nederland met Kerstmis en in maart wil ik skien. De Kerstbomen worden opgetuigd in steden en dorpen, overal hangen de kerstlichtjes. Voorlopig leven we nog in de winter, dus

.... de tijd is aangebroken voor winterse kost!

Koken vind ik leuk. Er gaat niks boven lekker en gezond eten. Elke woensdag ga ik naar de markt in Castiglione del Lago om verse groenten, fruit en viswaar te kopen. Vaak vraag ik dan gelijk naar recepten en de week daarop breng ik verslag uit of het mij allemaal is gelukt.

Ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe gerechten. Zo heb ik vandaag "bovino adulto per ragù" klaargemaakt. Dat is als het ware "draadjesvlees" maar dan een groter stuk gebraden vlees. Bovino adulto gebruiken ze o.a. in Bologna voor de beroemde "bolognaise saus". Maar in veel huizen wordt daarvoor toch meestal gemengd gehakt gebruikt.

Mijn groenteboer uit Cortona op de markt verkoopt goede producten. En zo ook pompoen. Ik had wel eens pompoensoep gegeten, maar ik wilde nu zelf iets met pompoen maken. Het is herfst en het regent. Risotto met pompoen is de ideale winterse kost! En makkelijk om klaar te maken ook nog.

Risotto alla zucca:
- extra vergine olijfolie (liefst olijfolie uit Umbrie)
- arborio risotto
- bouillon blokje (classic)
- heel fijn gesneden pompoen
- uitje gesneden
- vers gemalen zwarte peper
- vers gemalen parmigiano kaas
- boter

Je doet olijfolie in de pan en je fruit de ui samen met de pompoen. De pompoen moet zacht worden. Dus zeker minimaal 15 minuten bakken in de olie. Daarna de risotto erbij doen. Geen witte wijn toevoegen. Normaal doe je altijd een scheutje witte wijn bij de rijst, maar dit keer dus niet. Overigens, als ik andere recepten lees, kan witte wijn wel, maar mij is verteld van niet...
Elke keer voeg je een scheutje bouillon toe en je roert continue. Totdat je merkt dat de pompoen smeuïg wordt en de risotto zacht. Als laatst voeg je er een klontje boter bij (dat maakt het nog romiger). Dan behoorlijk wat vers gemalen peper en parmezaanse kaas. Roeren, roeren en... pronti!

Eet smakelijk!

risotto alla zucca

dinsdag 18 november 2014

bezoek München, Duitsland

In Bayern is München de hoofdstad. Het kent ruim 1 miljoen inwoners. Het is een stad met veel bezienswaardigheden: de Frauenkirche (Onze Lieve Vrouwekerk); de Theatinerkirche (Stiftskerk Sint Cajetanus); Marienplatz (plein in het centrum waar markten zijn en festivals georganiseerd worden); Englischer Garten (stadspark); Viktualienmarkt (levensmiddelenmarkt) en nog veel meer.

Het is ook het centrum van het jaarlijkse bierfestival "Oktoberfest". Het Oktoberfest wordt op een weiland net buiten het centrum georganiseerd. Daar staan grote biertenten waar alleen gebrouwen bier uit München geschonken wordt. De lokale mensen zijn gedurende het evenement gekleed in traditionele klederdracht, waaronder de lederhose (mannen) en dirndl (vrouwen). Het festival trekt jaarlijks miljoenen bezoekers over de hele wereld!

Helaas heb ik het Oktoberfest gemist toen ik er was. Op 12 oktober jl. was de München marathon... niet gelopen :(

Een reden des te meer om weer terug te gaan. Een leuke stad!

Englischer Garten 
ein Tour durch München mit dem Fahrrad ;)
Zentrum
Metzgerei
Marienplatz 
Metzgerei
Hofbräuhaus München

Hofbräuhaus München 
Biergarten
zwei Bier!

zaterdag 1 november 2014

fly Sylvia fly

Ik weet niet wat ik mooier vind. De marathon van New York lopen of een tandemvlucht maken in de Dolomieten!

Wat een spontane ontmoeting met vrienden op een maandagavond bij bar Conti d'Arco zoal niet teweeg kan brengen. Ik ontmoette Andrea, een parachutist. Hij vertelde over zijn tandemvlucht die hij die dag had gemaakt. Het begon te kriebelen. Parapending! Ik zag wat foto's en filmpjes op de smartphone van Andrea. Het zag er waanzinnig uit. Het is nu of nooit dacht ik, en ik vroeg: "Ben je morgen vrij?"

Het had zo moeten zijn: Let's go flying on a tandem paragliding!

Op dinsdagmiddag ging ik samen met Matteo, Andrea en Stefano de Monte Stivo (2000 m) op. We gingen vliegen! We waren met de Jeep van Matteo. Matteo is beheerder van de berghut Marchetti (rifugio Stivo). Hij heeft permissie om naar boven te rijden. Dat was al een ervaring op zich. Mijn maag draaide. En toen ik naar beneden keek...

Met twee zware rugzakken van zo'n 20 kg liepen we naar boven tot het punt waar we zouden starten. Mijn "pilota" was Stefano (parachutist).

Stefano legde mij uit wat ik moest doen. Drie dingen, maar ik kon er maar 1 onthouden op dat moment. De adrenaline spoot door mijn lijf. Ik dacht, wat als de parachute niet omhoog gaat. Dan donderen we keihard naar beneden. "Waarom zoek ik toch altijd avontuur?"

Ik wilde dit ooit doen in mijn leven. Parapending. De Monte Pichea, de Monte Brione, de Monte Baldo. De bergen waar ik heb gewandeld. Die wilde ik van boven zien. Ik ken ze. Dan het Gardameer, Torbole, Nago, Riva del Garda, Arco en wat dacht je van de Lake Garda marathon die ik heb gelopen in 2012!

Sei pronta Sylvia? En toen wist ik het niet meer. We renden en renden en renden. Tot op een moment ik geen grond meer voelde. WAAAAA wat gaaf! Ik zag alles van boven! We vlogen! Ik zat voor Stefano en alles ging helemaal goed en rustig. "Stai bene Sylvia?"
We vlogen richting Nago. Daarboven zagen we meer parachutisten. Stefano vond de thermiek vlakbij de Monte Creino, boven Nago, en we gingen maar hoger en hoger. Super cool!

Foto's en filmpjes werden gemaakt tijdens de vlucht. Hij legde mij uit over de bergen en de wind. Duidelijk een ervaren parachutist. Hij vertelde over wedstrijden, trainingen, en dat hij met deze sport is opgegroeid. Hij was al 14 jaar toen hij begon. Aan ervaring en kennis ontbreekt het hem duidelijk niet. Dit is zijn werk. Hij is een professional, net als Andrea.

Vanaf Nago vlogen we richting Arco. Wat een emotie! En Stefano riep alsmaar: "Che fiiigoooooo"!

We landden op het sportveld van Arco. Daar wachtten op ons Andrea en Matteo. De landing verliep vlekkeloos. Ik zette mijn voeten neer, en ik dacht: "Dit neemt niemand meer van mij af". Dit is zo geweldig om te doen! Wat een ervaring. Heerlijk.

Ik denk er nu nog steeds heel veel aan. Net zo veel als ik toen New York liep in 2006. Dat zijn ervaringen als "once in a lifetime". A nice experience. Thank you!

Voor informatie over tandemvluchten in Trentino: Stefano Sottroi: I Fly Tandem





zondag 28 september 2014

nazomer in Umbrie

Ook al is de zomer voorbij, het is nog steeds heerlijk weer in Umbrië. Vandaag zag ik mensen kitesurfen op het Trasimeense meer en sommigen genoten van een biertje op het terras. Maar de drukte is voorbij, de meeste toeristen zijn vertrokken.

Het is nu de periode van de "vendemmia", de wijnoogst. Veel Italianen hebben mij beweerd: 2014 is geen goed jaar voor de wijn en voor de olijfolie. Deze zomer hebben we weinig zon en veel regen gehad, wat niet ten ten goede komt van de druiven en van de olijven. De vendemmia begint vanaf mid september tot begin oktober en de olijvenoogst start in november. Maar ook de olijfbomen hebben het te verduren gehad...

Nu vinden er meer wijnfestivals en truffelfestivals plaats. Binnenkort heb je weer in heel Umbrië het beroemde Frantoi aperti. Vijf weekenden lang in november-december kun je "nieuwe" olijfolie proeven. Dat zal dus moeilijk zijn!

Eetfestivals gaan jaarlijks door in Italië. In de zomer heb je bijna in elk dorp wel een "sagra", eetfestival. Nu in de herfst is dat veel minder. Buiten eten aan lange tafels is niet meer mogelijk. Daarvoor is het te koud. Maar gisteren ben ik naar een pasta evenement geweest in Foligno "I primi d'Italia". Foligno ligt centraal in Umbrië. Niet ver van het wijndorpje Montefalco. In heel de stad kon je verschillende "primi" (pastagerechten), vleesgerechten, streetfood en dolci proeven.

Gnocchi en spaghetti alla chitarra met truffel; polenta en bombetta (gegrild vlees) gevuld met kaas stonden op het menu. Om je vingers erbij af te likken. Zo lekker! En uiteraard mocht de rode Montefalco Rosso niet ontbreken.





maandag 15 september 2014

Een nieuw PR in Bologna, Italië

La dotta, La grassa, La rossa: Bologna!

Jaren geleden was ik ooit in Bologna, toen ik met mijn backpack reisde door Italië. Ik reisde altijd met de trein, en vaak moest ik overstappen op Bologna Centrale onderweg naar Venetië of ik zette er mijn reis voort naar welke plaats in Italië dan ook. Good memories.

De stad zelf kende ik niet, alleen het treinstation. Daarom vind ik het heel bijzonder een halve marathon gelopen te hebben in een stad die ik niet kende, en waarover ik veel positieve verhalen had gehoord. Niet alleen de mensen zijn vriendelijk, je eet er nota bene ontzettend lekker! Nou eet je in heel Italië goed, maar in Emilia Romagna, de streek van de plaatsen Bologna, Parma en Modena eet je absoluut niet verkeerd. Integendeel! Wat dacht je van de tortellini, lasagne, tagliatelle, mortadella, prosciutto di Parma en de Lambrusco?

Op 14 september 2014 was de halve marathon van Bologna. Ik heb de afgelopen maanden veel getraind en regelmatig aan wedstrijden deelgenomen. Wedstrijden van 8-15 km in Umbrië en in Toscane. En dat waren absoluut geen makkelijke parcoursen. Vaak heuvelachtig en de paden waren onverhard.

Route van de halve marathon in Bologna: Garmin Connect - Bologna half marathon

Een nieuw PR heb ik gelopen! 1.36,39 op een halve marathon. Een tijd waarop ik best trots mag zijn. Ik was al heel blij een tijd neer te zetten net onder de 1.39, maar het ging perfect. Ik voelde me prima.

Dit had ik nooit kunnen realiseren zonder mijn hardloopgroepje en vrienden in Italië. Het is vooral heel mooi om te zien dat de zware trainingen en de wedstrijden uiteindelijk nu zijn vruchten afwerpen.

Dit heb ik niet cadeau gekregen.. het is gewoon geweldig! Het gezelschap, de stad, en ook de eerste "kennismaking" met een Italiaanse topatlete-een Olympisch kampioen "Valeria Straneo" maakte deze halve marathon ervaring in Bologna compleet. Een ervaring om nooit te vergeten.

Nu op weg naar Amsterdam halve marathon


tagliatelle

Tamburini

Atti panificio

Valeria Straneo

Tamburini

Tortellini

tagliere misto

pasticceria

dinsdag 2 september 2014

Telecom Italia

Sinds dat ik in Italië woon is internet een issue. Ik heb het nodig voor mijn werk en om contact te houden met mijn familie en vrienden in Nederland en in Italië.

Toen ik naar Trentino vertrok had ik een USB stick van Vodafone aangeschaft. Twee jaar later ging ik seizoenswerk doen in Toscane, en moest ik over naar een andere provider: "La 3". In Riparbella, waar ik toen woonde, was de verbinding met Vodafone helemaal niks. En "La 3" was de oplossing.

Sinds januari dit jaar woon ik in Umbrië, Castiglione del Lago. Ik had betere internetverbinding nodig. La 3 was afgeschreven. Dus op naar de TIM store!  Mij werd verteld dat TIM de oplossing zou zijn voor internet thuis. Maar helaas, al gauw bleek het tegenovergestelde. De nieuwe TIM USB stick was waisting money. Het werkte niet op mijn nieuwe MacBookAir, die ik kort daarna had aangeschaft. Op mijn oude Mac werkte de USB stick prima.

Ik moest eraan geloven, vaste internetverbinding thuis. Het werd Telecom Italia! Om maar eens te veranderen van provider. Het heeft wat moeite en vooral tijd gekost, maar het werkt. Althans het is een tijdje goed gegaan. Ik heb nu al 3x een storing aan de ADSL verbinding gehad in vrij korte tijd....

Als je problemen hebt met je internetverbinding moet je 187 (call center) bellen. Je krijgt dan een call agent aan de telefoon die een technicus stuurt het probleem op te lossen. Althans dat hoop je.

Na drie storingen begon ik het zat te worden. Ik heb de financiële afdeling van Telecom Italia gebeld voor de volgende factuur. Het was al bijna zes dagen in twee weken dat ik niet kon internetten. Het kan een keer gebeuren, een storing, maar een paar keer achterelkaar.. Dan zou je haast zeggen dat het een prestatie opzich is! Kortom, de jongen van de financiële afdeling antwoordde mij begripvol, en vertelde mij dat de dagen zonder internet verrekend zouden worden met de volgende factuur. Alles was in kannen en kruiken.

We zitten nog altijd in Italië.

Ik kreeg de factuur een paar dagen geleden binnen. En niks hoor, gewoon het volledige bedrag. Geen verrekening niks. Ik belde weer 187, de financiële afdeling van Telecom Italia. Ik kreeg Anna aan de telefoon. Ik vroeg haar netjes hoe het nou zat met de verrekening die mij was toegezegd. Op de factuur kon ik echter niks achterhalen.

Het antwoord was "NEE". Niks wordt verrekend. In het contract staat vermeld dat als het probleem is verholpen binnen 48 uur hoeft er niks verrekend te worden. Dat staat zwart op wit. Ik kon het niet geloven. Ik antwoordde haar dat ik het niet begreep, maar ook omdat haar andere collega mij anders had geïnformeerd. Waarop zij antwoordde dat ik noch haar noch haar collega moest geloven. Wat in het contract staat, daarnaar wordt gehandeld. Is dat service? Of Italiaanse bureaucratie?

Hoe kan ik me nou hierin vinden... tja. En ik ben normaliter echt niet van de kortingen, of klachten. Maar dit vond ik niet kunnen. Tja... "we zijn nou eenmaal in Italië". En toen viel Anna van Telecom Italia uit. Ik hoorde haar aan de andere kant van de kamer schreeuwen..

Ik dacht toen, Anna heeft geen leuk leven. Elke dag werkt ze in de call center, en wellicht wordt ze ook slecht of niet betaald. Ze woont misschien bij haar ouders, of ze mist een man in haar leven. Wat zal het zijn? Geen idee. Anna is duidelijk niet happy in haar werk. Jammer, want als je in je leven doet wat je niet leuk vindt, is je leven heel monotoon!

Mijn leven is leuk, dat vind ik. Gelukkig maar. En ik vind Italië een heel mooi land. Anders zou ik er niet wonen. Maar veel dingen kunnen beter en efficiënter geregeld worden, daar ben ik van overtuigd. Boekdelen zou ik kunnen schrijven...

woensdag 27 augustus 2014

cocomero

Cocomero is niet de komkommer zoals jullie wellicht denken. Komkommer in het Italiaans is cetriolo. Cocomero is watermeloen. Het is nu de periode van de watermeloen en de vijgen (fichi). Vijgen groeien nu her en der in Umbrië aan de bomen. Als je geluk hebt kun je ze plukken en opeten. Lekker!

Ik zit nu echt met een enorme waterbuik. Veel te lekker die cocomero. Na mijn lunch heb ik wat stukken genomen. Gisteren had ik een halve cocomero meegekregen van vrienden waar ik een gezellig etentje had. Daar hebben we cocomero als toetje gegeten. Nou had ik ook nog een mini cocomero in de koelkast... misschien een beetje te veel van het goede?

Het leventje in Umbrië gaat zo z'n gangetje. Er is veel gebeurd in de tussentijd. Het weer is momenteel zonnig, en bijna elke avond geniet ik van een glas Umbria Rosso op mijn terras met uitzicht op het Trasimeense meer. Soms denk ik wel eens, waar heb ik dit toch aan verdiend? Maar ik heb het verdiend. En nu geniet ik er des te meer van. Umbrië vind ik eigenlijk wel een van de mooiste streken van Italië. Nou wil ik niet chauvinistisch zijn, maar het is zo. De groene natuur, het eten, de "middeleeuwse" dorpjes, de koffie, de dolci, de mensen...

Als het even meezit zit ik zo in Florence. Of ik neem de trein naar Rome. Maar wat dacht je van Orvieto of Perugia? Hardlopen in de Umbrische heuvels is geen straf. Hier zie je landschappen waar je villa's ziet staan met cipressen langs de oprijlanen, meren, zonnebloemvelden, agriturismo's, varkensboerderijen, olijfgaarden en wijnvelden. Zo nu en dan rijdt een tractor voorbij ... mooi!

landschap Umbrië

cocomero
uitzicht vanuit mijn woonkamer Castiglione del Lago
sagra in Toscane


zondag 17 augustus 2014

derde prijs

Ik ben derde geworden van de vrouwen bij een hardloopwedstrijd in Fabro, Umbrië; terza assuloto! Ik heb een salamiworst en een hoedje gewonnen. Dit is mij nog nooit overkomen. Ik was aangenaam verrast. Ik heb wel eens een prijs gewonnen in mijn categorie, maar ik ben nooit derde geworden van de vrouwen... wow! Dat is dan best leuk.

Pasta, wijn en pomodori pellati zaten al in de "pacco gara". Die mochten natuurlijk niet ontbreken. Het was een 10,2 km wedstrijd, vier rondjes. Best saai, want je weet, na 1 rondje moet je er nog 3 en na 2 rondjes ... nou goed. Wel blij hoor! Mijn gemiddelde was 4:35/km. Mijn tijd is 48:06.

Bijna klaar voor Amsterdam...

Route: Fabro by Supertramp76 at Garmin Connect - Details

prijsuitreiking
G.S. Filippide
Corriere dell'Umbria

vrijdag 8 augustus 2014

Supertramp

Sommigen vragen mij.. hoe kun je zo over je zelf schrijven? Een blog die iedereen kan lezen. Alsof je geen geheimen hebt en dat je alles zomaar bloot geeft.

Ik heb daar ook wel eens over nagedacht. Maar op mijn blog Supertramp in Italy staan ook weer niet alle verhalen. Misschien alleen de leuke. Ik maak natuurlijk ook minder leuke dingen mee. Zoals iedereen. Als ik alles werkelijk zou delen, dan kan ik beter een boek schrijven...

Monti Sibillini
Maar Supertramp in Italy is ontstaan 6 jaar geleden toen ik reisde door Italie. Van Noord naar Zuid. En Supertramp betekent voor mij veel. Ik wil dat vasthouden. Mijn avonturen en belevenissen in Italie zijn leuk. Vaak vergeet ik ervaringen op te schrijven, maar dat komt omdat ik ook een blog schrijf voor Villa in Umbria. Voor mijn werk. En daar vind je al heel veel informatie over Umbrië (bijvoorbeeld over restaurants, wandel,- fietsroutes, wijnproeverijen, festivals....)

wijnproeverij
Dit is echt mijn persoonlijke blog: Supertramp in Italy. En ik vind het leuk over andere dingen te schrijven, zoals over mijn skivakantie in Val di Fassa Trentino, of over mijn trainingen voor hardloopwedstrijden in Umbrië en in Toscane.

Val di Fassa Trentino
Aanstaande zondag loop ik een wedstrijd in Montepulciano van 10 km. Dat is een leuk toeristisch wijndorpje in Toscane, en maar (ongeveer) 20 km rijden van mijn huis. Het is warm in Umbrië. Vandaag heb ik geprobeerd me aan mijn schema te houden, maar dat is me gewoonweg niet gelukt. Ik moest 7 x 1 km/5 min, daarna 4 x 1 km/4.50  min en daarna 3 x 1 km/4.40 min. Uffa... In het begin wilde ik doorzetten, maar het ging echt niet. Ik heb 10 km gelopen in 50 min. in een temperatuur van ongeveer 30 graden... Dat vond ik al heel wat. En daarna 2 km uitlopen.

Velen zullen denken dat ik gek ben. Misschien ben ik dat ook wel. Maar ik wil sneller worden, ik wil een PR lopen op de halve marathon in Amsterdam. Binnen de 1.39. En daarvoor moet ik trainen. Gelukkig loop ik dit jaar geen hele marathon, daar moet ik even niet aan denken. Misschien dat ik in april met mijn hardloopgroepje uit Umbrië en Toscane de Marathon van Rotterdam ga lopen....  wie weet. Maar eerst Bologna (halve marathon) en daarna Amsterdam (halve marathon).

in Toscane..

vrijdag 1 augustus 2014

festival in Toscane

Ik kan er maar niet over ophouden en het is nou eenmaal de periode... de zomer sagra's! Gisteren zijn we (weer) naar een eetfestival geweest. Dit keer in Toscane, Montallese. Een klein plaatsje in de provincie Chiusi. Dit keer was het de "sagra della nana". Eend!

Pici al sugo di nana: pici is typisch Toscaanse pasta met een "eendensaus". Gnocchetti di zucca e nana: homemade aardappelgnocchi met pompoen en eend. Nana in porchetta: volgens mij kun je dit vergelijken met "Peking eend", geroosterde eend. Anatra all'arancia: eend bereid met sinaasappel... beetje zoetig. Maar uiteraard kon je ook gewoon een bistecca (steak), gegrilde worstjes, of pizza nemen. Toetjes ontbraken niet. Crêpes met Nutella, gnam! We hadden al aardig wat (biertjes) gedronken en gegeten. Daar was gewoon geen plaats meer voor... next time!

Het was zoals gewoonlijk weer lekker. Ja, echt heel lekker. Dus voor een vakantie in Toscane of Umbrië, goed en vers eten is gegarandeerd. Geen twijfel mogelijk.

Na afloop was een band en er werd gedanst met de mensen van het dorp.

antipastone
nana in porchetta