vrijdag 27 juni 2014

Florence


Vandaag was het tijd om weer naar Walter te gaan. De kapper in Castiglione del Lago. Mijn haren zaten van geen meter meer. Lang voor mijn ogen, geen model. Basta. Nu heb ik een new look, een à la Leontien van Moorsel kapsel. Althans, denk ik. Ik had al een andere coupe, want vorig jaar had ik lang haar. Maar toen ik eenmaal begonnen was met knippen, wilde ik alleen maar korter.. En wetende dat dit allemaal is begonnen in Sassetta, Toscane. Waar ik toen woonde.

Maar nu is het zelfs gewoon SHORT. And I like it. Foto? Nee, nu niet. En daarbij, ik ben niet zo'n selfie fan..

De zomer is begonnen en het bevalt me wel. Het is heerlijk weer buiten, de mensen lopen door de hoofdstraat, er worden ijsjes gegeten, terrasjes zitten vol. Het is gezellig druk. Voor mij mag het altijd zo zijn in Umbrie.

Ik ben de laatste tijd veel in Toscane geweest, in Florence en Siena. In april heb ik de halve marathon van Florence gelopen, en afgelopen weekende heb ik meegedaan aan de 75a di San Giovanni in Florence. Een 10 km wedstrijd door het centrum.

Daarvoor hebben we geluncht in een restaurant in Fiesole, een dorpje in de Toscaanse heuvels met uitzicht op de stad Florence. Waanzinnig mooi. Een betere voorbereiding konden we echt niet hebben! Lekker gegeten en (wijn) gedronken bij restaurant La Reggia degli Etruschi, il salotto su Firenze. Je zit nou eenmaal in de Chiantistreek, dus een glaasje hoort erbij. En ik wist al, ik zou geen PR lopen. Wat dus ook het geval was. Ik heb er iets van 47 minuten over gedaan.

il salotto su Firenze
De rode wijn had helemaal geen invloed op mijn fotokunsten, kijk hier eens. Voeten!
schoenen van Mirco en Rosita

Ook al ben ik Umbra, en begin ik steeds meer van "mijn" streek te houden, ik vind Florence gewoon een toffe stad! Leuke winkels, restaurantjes en barretjes.





zaterdag 14 juni 2014

Voetbal

Waarom zou ik een Nederlandse krant kopen in Umbrië als ik het nieuws via internet lees. Nederlands nieuws, maar uiteraard volg ik ook de Italiaanse kranten. Als het even kan, in een bar of zo lees ik graag de Corriere dell'Umbria. De Gazetta dello Sport vind ik niks. Ik volg het voetbal niet (meer) in Italië. De interesse is gewoon weg. Voetbal is hier religie. Als er belangrijke wedstrijden gespeeld worden gelden er geen regels meer. Alles mag en kan. De fans gaan dan helemaal los!
Er zijn ook voetbalfanaten die zich werkelijk interesseren in alles wat met voetbal te maken heeft, dus ook in privélevens van voetballers.

Bij de autogarage, waar ik een afspraak had afgelopen donderdag, werd in de wachtruimte een programma uitgezonden over de Italiaanse voetballers en hun vrouwen. Big news: Mario Balotelli heeft zijn vriendin ten huwelijk gevraagd. Ze zijn intens gelukkig. En ik kan het weten. Ik heb het tweetberichtje van zijn vriendin op TV gezien! Is dit belangrijk? Ja dus!

Che dire...

Gisteravond tijdens de wedstrijd Spanje - Nederland heb ik immens genoten. En ik voelde me nog meer Nederlandse dan ooit. Trots om te zien hoe er gespeeld werd en met hoeveel we hebben gewonnen. Trots op Robben en Van Persie, "fiera" op iedereen eigenlijk! Vanochtend kon ik het niet laten, en heb ik De Telegraaf gekocht bij een Tabacchi. Alles oranje. De foto's liegen er niet om. Euforie, kippenvel, feest. Wat mooi. Dit neemt niemand meer van ons af.

Oranje is hot in Italië!


woensdag 4 juni 2014

I am a carnivore

Ik schrik van mezelf. Ik eet best veel vlees!

Dieren slachten vind ik vreselijk. Ik kan het ook niet zien. Ook niet als ik in Umbrie een vrachtwagen met varkens voorbij zie komen. Ik blijf er dan vaak achter rijden, of ik ga er snel voorbij. Ik vind het zielig. Maar waarom eet ik dan wel varkensvlees? Dat vraag ik mezelf wel eens af. Hypocriet?

Tussen de middag eet ik graag weer mijn prosciutto di Norcia, Mortadella of salsiccie secche. Ondanks dat ik die ochtend de vrachtwagen met varkens heb gezien. In Umbrie wordt heel veel varkensvlees en everzwijn gegeten. Als je in mijn ijskast kijkt, dan is het kaas, groenten, fruit, maar ook zeker vlees! Zelfs een hele varkenswang ligt er. Dat is typisch Umbrisch.

guanciale - varkenswang
Het probleem met mij is, of juist ook weer niet. Ik eet alles. Als ik bij vrienden eet, vragen ze me altijd: lust je dit of eet je dat? Dan antwoord ik altijd "ja hoor geen probleem". Van gekookte tong in Trentino tot pens in Rome. Ik eet het.

trippa alla romana - pens
Het is overduidelijk. Ik ben een carnivoor.  Ik zei het vandaag nog tegen mijn hardloopvriendje. Ondanks mijn liefde voor dieren, ik hou nou eenmaal van vlees. Vandaag op de markt heb ik weer mijn gebraden kip gehaald, en kippenvleugels met pancetta. Ik woon in het land van de pasta. Eet ik dat nog wel? Ja zeker, maar niet zo veel.

Ik ben gewoon een lekkerbek. Punto. Ik woon in Umbrie, en hier eet men vlees. Dus? Vegetariër zou ik nooit kunnen worden... helaas. De verleiding is gewoon te groot. Die lucht van de barbecue al... mmmm. Vegaballetjes, groentenhamburgers. Get, ik moet er niet aan denken! Volgens mij heb je die hier nog geen eens. Althans nooit gezien!