zondag 30 december 2012

Snowshoeing

Gisteren heb ik, na vier weken werken, zonder dag vrij, en minimaal 10 uur per dag gewerkt te hebben, een fantastische tocht gemaakt in de bergen. Ik kan me goed herinneren dat toen ik in Arco (Trentino) woonde vier jaar geleden, ik altijd graag met sneeuwschoenen de Monte Stivo (2012 m) op wilde. Daar is nooit wat van gekomen! En waarom, ik heb geen idee. Maar nu, hoe simpel het ook klinkt, mijn droom is uitgekomen. Ik heb met sneeuwschoenen een wandeltocht in de Dolomieten gemaakt. We waren met z'n vieren. Ik, twee keer Andrea en de gids Giovanni. De gids is van het hotel. Hij kent de omgeving als geen ander. Wandelen in de natuur is zo mooi. Stilte...dit had ik echt even nodig. Ik ben elke dag met mensen. Ik maak lange dagen, en dan zo'n mooie dag. Hier kan bijna niks tegenop!  Ik was moe na afloop want we hebben maar liefst  5 uur gelopen. Rond 16.00 uur waren we weer in het hotel. Ik heb een douche genomen, mijn Tiroleser jurk aangetrokken en ik ben gelijk weer aan het werk gegaan.

Vandaag waren de voorbereidingen voor het Oud en Nieuw feest.  En uiteraard ging het ook over de kleding, schoenen...ik had het kunnen weten hoor. Van de week had ik "klompen" gekocht voor mijn werk. Die kostten maar 13 Euro bij de Fassa Coop. Ze zitten als gegoten. Ik heb veel met mijn laarzen gewerkt de afgelopen weken, en omdat het altijd ruim 25 graden binnen is, zijn die gewoonweg te warm. En dan natuurlijk die rok erom heen...net een sauna! Maar goed, ik kreeg vandaag te horen dat de klompen niet acceptabel zijn. Ik als secretaresse van een viersterren hotel...tja. Dus, ik moet morgen schoenen kopen. Get! En ook dat nog, ik moet naar de kapper! Nou en als ik ergens geen zin in heb dan is het de kapper. Mijn haren zijn lang. Ik ben zeker niet van plan ze te knippen hoor! Maar ik mag mijn haren niet los doen. Ik moet ze opsteken..OK! Prima, maar daarvoor ga ik niet naar de kapper! Ze nemen me maar zoals ik ben. Dit is zo niet mijn ding hè! Soms voel ik me ook zo un-happy in mijn dirndl. Die rode, maat 36 vind ik wel ok. Maar die anderen zijn mij veel te groot. Ik ben nou eenmaal klein en ook wat dunnetjes, dus die jurken zijn mij vaak te lang en te wijd. Ik moet ook nog eens goed oppassen dat ik tijdens mijn werk niet val. Alleluia! Als ik een trap op of af loop, dan lijk ik wel Sissi, weet je, de jonge keizerin. Ik moet mijn jurk oppakken om niet te struikelen. Soms heb ik wel eens zin om naar buiten te rennen zoals in de Sound of Music, rok omhoog en rondjes draaien.. Dat gemeut, daar krijg ik zo de kriegel van. Al dat gedoe.....nee dat is niks.

Dus die tocht in de bergen heeft mij heel veel goeds gedaan. Even mijn energie kwijt. Nou heb ik van de week wel weer hardgelopen in de sneeuw. Maar dat is ook nog een heel avontuur! Wel super, maar met mijn Nike's moet ik echt uitkijken dat ik niet keihard val! Ik ga ook zeker "berg" hardloopschoenen kopen van La Sportiva. Kan ik toch lekker elke ochtend even rennen.

Maar, ik kan werkelijk niks anders zeggen dan dat het hier wel onwijs mooi is. En je eet er ook fantastisch. Zonder gekkigheid. De keuken in Trentino is best zwaar met haar kazen, speck en polenta. Maar dat hoort gewoon zo. Je moet geen pasta alle vongole op 1300 m willen eten.

Momenteel, nu ik dit zo schrijf, zit ik in mijn kamer samen met Angelica. Een hele leuke meid. Ik heb het zo met haar getroffen! Elke avond na een lange dag gewerkt te hebben kletsen we wat af en nemen we altijd een glaasje wijn (of twee-drie) - prosecco. Zij komt uit de Veneto en ze weet ontzettend veel van wijnen. Wat we nu drinken is Novello, een hele jonge wijn die nu veel gedronken wordt. Wist ik niet! En straks kun je die dus ook niet meer kopen hè? Geweldig toch, een vrouw die lekker van wijn houdt, zoals ik....we hebben elkaar echt gevonden. Proost met Novello! En ja, met pandoro natuurlijk :-)

woensdag 19 december 2012

na 2,5 week werken in Val di Fassa

mijn wandelroute in de bergen
Ik kan geen Duitse radiozender meer horen..

Het lijken wel maanden..zoveel gebeurd. Ik maak lange dagen, wel 10 uur per dag, en nog geen 1 dag vrij gekregen. Dit heet seizoenswerk in Italië. Een paar maanden bikkelen en dan lekker op reis gaan ofzo?! Ik deel de kamer met een collega. Met meerdere collega's verblijven we in een huis. Dat is wennen, het is net alsof je teruggaat in je studententijd. Badkamer delen, geen keuken, slaapkamer delen...In die 2,5 week zijn er wel gasten geweest in het hotel, maar nog niet om over naar huis te schrijven. Straks pas begint de drukte. We zitten volgeboekt tot medio januari. Dan wordt het iets rustiger maar daarna begint de hectiek weer. Ik weet niet wat ik liever wil. Ik denk dat ik graag de drukte wil, lekker veel werken met mensen om me heen. Want als het zo rustig is, dan gaat de tijd zo ontzettend langzaam. Dat is niks. 

De omgeving hier is werkelijk fantastisch. Dit is ook wat ik wilde. In de natuur zitten, frisse lucht, geen files, werken en lekker eten. De bergen... Alleen ik kom nauwelijks buiten! Ik zou eerst een skipas Val di Fassa kopen, maar dat heeft gewoonweg geen zin. Ik ga wel skiën als vrienden of familie mij "eventueel" komen opzoeken. Maar aan de ene kant vrees ik dat dat wellicht ook niet mogelijk is. Wellicht kan ik een paar uur gaan skiën, maar geen dag.

Soms heb ik wel eens mijn momenten dat ik in mezelf zo ontzettend moet lachen. Dat komt gewoon omdat er dingen gezegd worden of dingen gebeuren die zo grappig zijn, dat ik dan moet denken aan mijn vrienden in Nederland. Dan denk ik, stel die was erbij of hij had dit gehoord...dan had ik gewoon pijn in mijn buik van het lachen! Ik moet straks in een dirndl lopen... De foto's komen echt, dat beloof ik! Maar in Nederland word ik hiervoor uitgelachen en in Trentino Alto Adige is het gewoon! Hier worden zelfs massages gegeven in Dirndl's. Nou ja, in Alto Adige dan...het moet niet gekker worden. Maar, moet je je voorstellen dat je in oud Hollandse kledij moet lopen op je werk. Dat is hetzelfde! Gisteren heb ik twee jurkjes gepast, een zwarte en een rode. Die zwarte is best geinig, kort maar de voorkant is veel te wijd. Ik heb nou eenmaal geen grote boezem. Die rode dirndl, ook maat 38, is prima, alleen ik moet de knoop voor er nog aan vast naaien. Eerst zou ik ook rode schoentjes met strikjes erbij krijgen, maar dat gaat gelukkig niet door..die zijn iets te zomers. Dus ik mag lekker mijn stoere zwarte laarzen aanhouden! Jahoe.

Als ik 's ochtends een cappuccino ga drinken in Vigo di Fassa in een locale bar, zitten de meesten al aan de spritz of wijn. Ik moet er zelf niet aan denken. Maar aan de ene kant begrijp ik het. De meesten werken op het platte land en beginnen al heel vroeg. Dus alcohol verwarmt het lichaam. Maar ik hou het bij mijn koffietje. Hier wordt trouwens geen of nauwelijks Italiaans gesproken, maar Ladino. Dat is in Val di Fassa dialect. In deze vallei spreekt men zelfs drie verschillende soorten Ladino... Als ik de mensen hier hoor praten, dan begrijp ik er werkelijk niks van! Ja, een woord ken ik: Buondi! Dat betekent goedemorgen. 
Trouwens, weet je dat je in Val di Fassa een pasje moet hebben om je afval weg te kunnen gooien? Ik wist me een keer geen raad. Die rotkrengen kreeg ik niet open! Ik vroeg netjes aan een boer of hij voor mij de drie verschillende afvalbakken (voor groenten, plastic en glas) open wilde houden, maar hij vertikte het! Hij zei binnensmonds, althans wat ik ervan heb verstaan..: "je moet er voor betalen meisje, laat maar hier liggen dan, dan nemen ze het wel mee". Nou, en als ik ergens niet tegen kan is afval op straat. Maar ik heb het gedaan...en prompt het was in de loop van de ochtend weg! Ja, die Trentini, ze zijn niet altijd heel sociaal hoor. Ze worden ook wel "orsi" genoemd. Dat betekend beren. Mensen zijn hier soms zo in zichzelf gekeerd..

Ik ben vanavond weer eens sinds lange tijd een pizza gaan eten. Ha, ja, ik zit in Trentino vlakbij Oostenrijk, en op mijn pizza zat zuurkool! Ik was om 20.00 uur klaar met werken en ik wilde gewoon een keertje relaxed eten. Want normaliter eten we een snelle hap gezamenlijk in de keuken. Het eten is echt heel goed. Die Canederli met kaas en speck in het hotel zijn echt super. Maar soms wil je gewoon even lekker zitten en genieten, bijkomen. Dus dat heb ik vanavond gedaan. Een Weizenbier met een pizza "Grotta". Speck, funghi, kaas en zuurkool. Eerlijk gezegd het smaakte voortreffelijk. Even alleen zijn, even een biertje en niemand om me heen. En natuurlijk kon ik het niet laten, als afzakkertje een Mirtillo.

Zoals je wellicht kunt lezen, er is veel gebeurd, maar ik hou het even hier bij. Ik hoop alleen dat ik dit seizoen fijn doorkom. Het enige wat ik heel erg mis is het hardlopen. Ik heb in bijna 3 weken maar 1x hardgelopen met -11 graden. Dat was afzien! Mijn vingertoppen waren bevroren! Ik vond het geweldig, maar ik mis het zo. Het is gewoonweg niet mogelijk hardlopen met sneeuw en ijs. Ik glij weg met mijn Nike's. Zodra het voorjaar begint dan ga ik weer lekker veel lopen. Afgelopen week heb ik me ingeschreven voor de marathon van Venetië. Eindelijk. Eerst wilde ik misschien weer NY gaan lopen met de Bas van de Goor foundation, maar ik kan dat niet opbrengen nu. Daar komt zoveel meer bij kijken. Wel jammer, want deze foundation doet veel goeds voor mensen met Diabetes... Wellicht een volgende keer. Hoe dan ook, Venetië Marathon stond al heel lang hoog op mijn lijstje. Eigenlijk ben ik het ook verplicht naar mezelf toe en naar mijn vrienden. In 2013 loop ik de marathon van mijn favoriete stad! In 2003 is het allemaal begonnen..10 jaar geleden. Venetië, een eigenaardige stad waar ik mooie vrienden heb, waar ik thuis ben en waar ik, op een dag, wellicht wel zal wonen... 

dinsdag 4 december 2012

Vigo di Fassa

Sinds afgelopen zondagavond aangekomen in het mooie, witte Val di Fassa Trentino. Ik heb een goede reis gehad. Ik ben onderweg zowaar in München geweest! Vraag me niet hoe en waarom, maar ik reed zomaar het centrum in...ik een blinde postduif? Leuke stad, al zeg ik het zelf. Ik was dichtbij het Allianz stadion, de club van Robben! Dat voelde erg goed.

Na de afslag Bolzano Nord in Italië heb ik door de sneeuw in de bergen moeten rijden op weg naar mijn werkplek. Daar aangekomen ben ik eerst een pizza gaan eten met een groot biertje erbij. Wat smaakt dat toch lekker na zo'n lange reis!

Hotel Renato ontvangt morgen de eerste gasten voor dit winterseizoen. De kerstboom staat, de bar is schoongemaakt, het wellness centrum is klaar, de kok maakt de lekkerste streekgerechten, de skiliften gaan open...laat het seizoen maar beginnen!


zaterdag 1 december 2012

Een skibeleving in de Dolomieten Val di Fassa

Morgen rond dit tijdstip rij ik vast al door Bayern München. Via de A3 in Duitsland naar Innsbruck en Italië. Die weg ken ik met mijn ogen dicht. In plaats bij Rovereto Sud, de bekende afslag naar Arco, moet ik er al bij Bolzano Noord af, en dan rij ik gelijk in de bergen. De weersvoorspellingen zijn sneeuw onderweg. Mijn auto is winterklaar, dus ik ga ervan uit dat het allemaal wel goed komt. Winterbandjes onder de auto, sneeuwkettingen mee..die heb ik trouwens nog nooit omgedaan bij mijn Polo. Zie je het al voor je? "Ik" auto in auto uit, naar voren rijden, naar achteren...en dat na 1000 km gereden te hebben. Wat een geklooi lijkt me dat zeg. Weet je, dat gaat niet gebeuren. Ik hou lekker iemand aan die mij gaat helpen! Maar goed, voorlopig is het nog niet zo ver....cross fingers dat het ook niet nodig is.

Ik ga in het gebied Val di Fassa werken. Om precies te zijn in het dorpje Vigo di Fassa. Het hotel heet hotel Renato, een mooie locatie met suites en kamers, wellness en restaurant. Ik heb onlangs bericht gekregen dat er al geskied wordt! Dat is super goed nieuws want dat betekent skiën! Als ik daar tijd voor heb natuurlijk...Maar dat er sneeuw ligt is geweldig, want dan komen de mensen wintersporten.

Naast de tradities in de valleien, de gastvriendelijkheid, de lokale gerechten en de wijnen staan de Fassa Dolomieten bekend als een ideaal wintersportgebied. Ik ski mijn hele leven, ik ben overal in Europa geweest: Oostenrijk, Zwitsterland, Zuid Duitsland, Frankrijk en Italië. Een paar jaar geleden heb ik een aantal keren geskied in het gebied Madonna di Campiglio en op de monte Bondone. Campiglio is heel mooi! Een mondain skigebied, en monte Bondone is wat kleinschaliger, maar zeker ook erg leuk. Skiën in Val di Fassa was voor mij de eerste keer in 2011. Ik keek mijn ogen uit. De Dolomieten zijn werkelijk zo bijzonder. Die puntige bergen, de gezellige dorpjes en het lekkere eten...ik kijk nu al uit naar de Canederli in brodo (Knödels in de soep) ! Mmmjammie.

Wat een straf dat ik binnenkort in Val di Fassa zit! Dit gebied is een sportparadijs. En ik vind sporten heerlijk. Op het filmpje kun je zien hoe mooi Val di Fassa is in de winter. Njoy!

Val di Fassa Youtube filmpje