na 2,5 week werken in Val di Fassa

mijn wandelroute in de bergen

Ik kan geen Duitse radiozender meer horen..

Het lijken wel maanden..zoveel gebeurd. Ik maak lange dagen, wel 10 uur per dag, en nog geen 1 dag vrij gekregen. Dit heet seizoenswerk in Italië. Een paar maanden bikkelen en dan lekker op reis gaan ofzo?! Ik deel de kamer met een collega. Met meerdere collega's verblijven we in een huis. Dat is wennen, het is net alsof je teruggaat in je studententijd. Badkamer delen, geen keuken, slaapkamer delen...In die 2,5 week zijn er wel gasten geweest in het hotel, maar nog niet om over naar huis te schrijven. Straks pas begint de drukte. We zitten volgeboekt tot medio januari. Dan wordt het iets rustiger maar daarna begint de hectiek weer. Ik weet niet wat ik liever wil. Ik denk dat ik graag de drukte wil, lekker veel werken met mensen om me heen. Want als het zo rustig is, dan gaat de tijd zo ontzettend langzaam. Dat is niks. 

De omgeving hier is werkelijk fantastisch. Dit is ook wat ik wilde. In de natuur zitten, frisse lucht, geen files, werken en lekker eten. De bergen... Alleen ik kom nauwelijks buiten! Ik zou eerst een skipas Val di Fassa kopen, maar dat heeft gewoonweg geen zin. Ik ga wel skiën als vrienden of familie mij "eventueel" komen opzoeken. Maar aan de ene kant vrees ik dat dat wellicht ook niet mogelijk is. Wellicht kan ik een paar uur gaan skiën, maar geen dag.

Soms heb ik wel eens mijn momenten dat ik in mezelf zo ontzettend moet lachen. Dat komt gewoon omdat er dingen gezegd worden of dingen gebeuren die zo grappig zijn, dat ik dan moet denken aan mijn vrienden in Nederland. Dan denk ik, stel die was erbij of hij had dit gehoord...dan had ik gewoon pijn in mijn buik van het lachen! Ik moet straks in een dirndl lopen... De foto's komen echt, dat beloof ik! Maar in Nederland word ik hiervoor uitgelachen en in Trentino Alto Adige is het gewoon! Hier worden zelfs massages gegeven in Dirndl's. Nou ja, in Alto Adige dan...het moet niet gekker worden. Maar, moet je je voorstellen dat je in oud Hollandse kledij moet lopen op je werk. Dat is hetzelfde! Gisteren heb ik twee jurkjes gepast, een zwarte en een rode. Die zwarte is best geinig, kort maar de voorkant is veel te wijd. Ik heb nou eenmaal geen grote boezem. Die rode dirndl, ook maat 38, is prima, alleen ik moet de knoop voor er nog aan vast naaien. Eerst zou ik ook rode schoentjes met strikjes erbij krijgen, maar dat gaat gelukkig niet door..die zijn iets te zomers. Dus ik mag lekker mijn stoere zwarte laarzen aanhouden! Jahoe.

Als ik 's ochtends een cappuccino ga drinken in Vigo di Fassa in een locale bar, zitten de meesten al aan de spritz of wijn. Ik moet er zelf niet aan denken. Maar aan de ene kant begrijp ik het. De meesten werken op het platte land en beginnen al heel vroeg. Dus alcohol verwarmt het lichaam. Maar ik hou het bij mijn koffietje. Hier wordt trouwens geen of nauwelijks Italiaans gesproken, maar Ladino. Dat is in Val di Fassa dialect. In deze vallei spreekt men zelfs drie verschillende soorten Ladino... Als ik de mensen hier hoor praten, dan begrijp ik er werkelijk niks van! Ja, een woord ken ik: Buondi! Dat betekent goedemorgen. 

Trouwens, weet je dat je in Val di Fassa een pasje moet hebben om je afval weg te kunnen gooien? Ik wist me een keer geen raad. Die rotkrengen kreeg ik niet open! Ik vroeg netjes aan een boer of hij voor mij de drie verschillende afvalbakken (voor groenten, plastic en glas) open wilde houden, maar hij vertikte het! Hij zei binnensmonds, althans wat ik ervan heb verstaan..: "je moet er voor betalen meisje, laat maar hier liggen dan, dan nemen ze het wel mee". Nou, en als ik ergens niet tegen kan is afval op straat. Maar ik heb het gedaan...en prompt het was in de loop van de ochtend weg! Ja, die Trentini, ze zijn niet altijd heel sociaal hoor. Ze worden ook wel "orsi" genoemd. Dat betekend beren. Mensen zijn hier soms zo in zichzelf gekeerd..

Ik ben vanavond weer eens sinds lange tijd een pizza gaan eten. Ha, ja, ik zit in Trentino vlakbij Oostenrijk, en op mijn pizza zat zuurkool! Ik was om 20.00 uur klaar met werken en ik wilde gewoon een keertje relaxed eten. Want normaliter eten we een snelle hap gezamenlijk in de keuken. Het eten is echt heel goed. Die Canederli met kaas en speck in het hotel zijn echt super. Maar soms wil je gewoon even lekker zitten en genieten, bijkomen. Dus dat heb ik vanavond gedaan. Een Weizenbier met een pizza "Grotta". Speck, funghi, kaas en zuurkool. Eerlijk gezegd het smaakte voortreffelijk. Even alleen zijn, even een biertje en niemand om me heen. En natuurlijk kon ik het niet laten, als afzakkertje een Mirtillo.

Zoals je wellicht kunt lezen, er is veel gebeurd, maar ik hou het even hier bij. Ik hoop alleen dat ik dit seizoen fijn doorkom. Het enige wat ik heel erg mis is het hardlopen. Ik heb in bijna 3 weken maar 1x hardgelopen met -11 graden. Dat was afzien! Mijn vingertoppen waren bevroren! Ik vond het geweldig, maar ik mis het zo. Het is gewoonweg niet mogelijk hardlopen met sneeuw en ijs. Ik glij weg met mijn Nike's. Zodra het voorjaar begint dan ga ik weer lekker veel lopen. Afgelopen week heb ik me ingeschreven voor de marathon van Venetië. Eindelijk. Eerst wilde ik misschien weer NY gaan lopen met de Bas van de Goor foundation, maar ik kan dat niet opbrengen nu. Daar komt zoveel meer bij kijken. Wel jammer, want deze foundation doet veel goeds voor mensen met Diabetes... Wellicht een volgende keer. Hoe dan ook, Venetië Marathon stond al heel lang hoog op mijn lijstje. Eigenlijk ben ik het ook verplicht naar mezelf toe en naar mijn vrienden. In 2013 loop ik de marathon van mijn favoriete stad! In 2003 is het allemaal begonnen..10 jaar geleden. Venetië, een eigenaardige stad waar ik mooie vrienden heb, waar ik thuis ben en waar ik, op een dag, wellicht wel zal wonen...