Snowshoeing

Gisteren heb ik, na vier weken werken, zonder dag vrij, en minimaal 10 uur per dag gewerkt te hebben, een fantastische tocht gemaakt in de bergen. Ik kan me goed herinneren dat toen ik in Arco (Trentino) woonde vier jaar geleden, ik altijd graag met sneeuwschoenen de Monte Stivo (2012 m) op wilde. Daar is nooit wat van gekomen! En waarom, ik heb geen idee. Maar nu, hoe simpel het ook klinkt, mijn droom is uitgekomen. Ik heb met sneeuwschoenen een wandeltocht in de Dolomieten gemaakt. We waren met z'n vieren. Ik, twee keer Andrea en de gids Giovanni. De gids is van het hotel. Hij kent de omgeving als geen ander. Wandelen in de natuur is zo mooi. Stilte...dit had ik echt even nodig. Ik ben elke dag met mensen. Ik maak lange dagen, en dan zo'n mooie dag. Hier kan bijna niks tegenop!  Ik was moe na afloop want we hebben maar liefst  5 uur gelopen. Rond 16.00 uur waren we weer in het hotel. Ik heb een douche genomen, mijn Tiroleser jurk aangetrokken en ik ben gelijk weer aan het werk gegaan.

Vandaag waren de voorbereidingen voor het Oud en Nieuw feest.  En uiteraard ging het ook over de kleding, schoenen...ik had het kunnen weten hoor. Van de week had ik "klompen" gekocht voor mijn werk. Die kostten maar 13 Euro bij de Fassa Coop. Ze zitten als gegoten. Ik heb veel met mijn laarzen gewerkt de afgelopen weken, en omdat het altijd ruim 25 graden binnen is, zijn die gewoonweg te warm. En dan natuurlijk die rok erom heen...net een sauna! Maar goed, ik kreeg vandaag te horen dat de klompen niet acceptabel zijn. Ik als secretaresse van een viersterren hotel...tja. Dus, ik moet morgen schoenen kopen. Get! En ook dat nog, ik moet naar de kapper! Nou en als ik ergens geen zin in heb dan is het de kapper. Mijn haren zijn lang. Ik ben zeker niet van plan ze te knippen hoor! Maar ik mag mijn haren niet los doen. Ik moet ze opsteken..OK! Prima, maar daarvoor ga ik niet naar de kapper! Ze nemen me maar zoals ik ben. Dit is zo niet mijn ding hè! Soms voel ik me ook zo un-happy in mijn dirndl. Die rode, maat 36 vind ik wel ok. Maar die anderen zijn mij veel te groot. Ik ben nou eenmaal klein en ook wat dunnetjes, dus die jurken zijn mij vaak te lang en te wijd. Ik moet ook nog eens goed oppassen dat ik tijdens mijn werk niet val. Alleluia! Als ik een trap op of af loop, dan lijk ik wel Sissi, weet je, de jonge keizerin. Ik moet mijn jurk oppakken om niet te struikelen. Soms heb ik wel eens zin om naar buiten te rennen zoals in de Sound of Music, rok omhoog en rondjes draaien.. Dat gemeut, daar krijg ik zo de kriegel van. Al dat gedoe.....nee dat is niks.

Dus die tocht in de bergen heeft mij heel veel goeds gedaan. Even mijn energie kwijt. Nou heb ik van de week wel weer hardgelopen in de sneeuw. Maar dat is ook nog een heel avontuur! Wel super, maar met mijn Nike's moet ik echt uitkijken dat ik niet keihard val! Ik ga ook zeker "berg" hardloopschoenen kopen van La Sportiva. Kan ik toch lekker elke ochtend even rennen.

Maar, ik kan werkelijk niks anders zeggen dan dat het hier wel onwijs mooi is. En je eet er ook fantastisch. Zonder gekkigheid. De keuken in Trentino is best zwaar met haar kazen, speck en polenta. Maar dat hoort gewoon zo. Je moet geen pasta alle vongole op 1300 m willen eten.

Momenteel, nu ik dit zo schrijf, zit ik in mijn kamer samen met Angelica. Een hele leuke meid. Ik heb het zo met haar getroffen! Elke avond na een lange dag gewerkt te hebben kletsen we wat af en nemen we altijd een glaasje wijn (of twee-drie) - prosecco. Zij komt uit de Veneto en ze weet ontzettend veel van wijnen. Wat we nu drinken is Novello, een hele jonge wijn die nu veel gedronken wordt. Wist ik niet! En straks kun je die dus ook niet meer kopen hè? Geweldig toch, een vrouw die lekker van wijn houdt, zoals ik....we hebben elkaar echt gevonden. Proost met Novello! En ja, met pandoro natuurlijk :-)