maandag 25 mei 2015

oriëntatieloop

Het moest er een keer van komen, mijn eerste "gara di orientamento". Ik ben een hardloper, maar lopen met een kaart, kompas en chip had ik nog nooit gedaan. Het zijn meestal wedstrijden in dorpjes, bossen, stranden of steden (bijvoorbeeld in Venetië). Er worden menig wedstrijden georganiseerd in Italië. Integendeel, het schijnt zelfs een bekende sport te zijn! Toernooien en kampioenschappen zijn overal in de hele wereld, ook in Nederland dus. Ik had er werkelijk nog nooit van gehoord, tot op de dag dat ik Luca heb ontmoet. Een hardloper in hart en nieren.

Het weekend begon goed. Op weg van Umbrië naar Veneto afgelopen zaterdag namen we Giovanni uit Sinalunga mee. Sinalunga is een plaatsje in Toscane niet ver van Castiglione del Lago. Giovanni is iemand die wij nog niet kenden. Hoe dat zo? Tegenwoordig kun je via Bla Bla Car iemand een lift geven. Je kunt je inschrijven als chauffeur, maar je kunt je ook aanmelden voor als je een lift wil. Dat laatste had Giovanni gedaan. Hij moest in Treviso zijn, en wij gingen met de auto die kant op. 

Bla Bla Car is een interessant middel om je voor een goedkope prijs te verplaatsen. Is het betrouwbaar? Je kunt recensies lezen van lifters en chauffeurs op de website, maar dan nog zou ik het denk ik ook nooit doen. Als ik met iemand samen zou zijn, allicht. Maar alleen? 

Giovanni was duidelijk een Bla Bla Bla Bla Bla persoon, wat betekent, een enorme prater! Hij kwam uit Sardinië en werkte al een tijd in Toscane. Hij had drie dochters, van wie ik alle foto's op zijn telefoon heb gezien. Onderweg maakten we tijd voor een kopje koffie bij de Autogrill. Daar waren we wel aan toe. Giovanni was ontzettend aardig, leuk hem ontmoet te hebben.

Na 3 uurtjes rijden zetten wij hem af op het station van Padova waar hij de trein nam naar Treviso, hij ging daar een Mercedes kopen. En wij gingen weer verder naar het Noorden, Belluno.

Zondag 24 mei was mijn eerste "gara di orientamento" in Vazzola samen met Luca. Vazzola is een klein plaatsje niet ver van Treviso. Ik hoorde bij OK Montello ASD, een atletiekvereniging in Treviso. Ik moest maar 2-3 km hardlopen. Eerlijk gezegd schoot de warming up er dit keer bij in. Ik vond het belangrijker te begrijpen hoe ik de kompas en kaart moest lezen! Ik deed wat tests met andere mappen. Wat een drama. Ik dacht, ik ga verdwalen!

De kompas en kaart moesten naar het noorden wijzen. Ik had de chip om mijn wijsvinger en de kompas om mijn duim.  Ik deed de gele route, dat was de op een na makkelijkste wedstrijd. Ik startte, pakte de kaart en.... waar moest ik heen?! Ik had geen idee! Andere lopers volgen was geen optie, want die hadden een andere kleur kaart.

We startten omstebeurt. Ik liep van rechts naar links. Ik zocht de kerk waar de nummer 1 - 40 was voor de chip. Ik deed er 9 minuten voordat ik het had gevonden, ongelooflijk. Ik had op dat moment het idee dat iedereen alles zo kon vinden, behalve ik. En niemand die me mocht helpen, ik moest het zelf doen. Dat is oriëntering, je loopt en leert kaartlezen tegelijk.

Nadat ik de nummer 1 - 40 bij de kerk had gevonden ging ik op weg naar nummer 2 - 44, richting de wijnvelden. Ik concentreerde me op een gegeven moment alleen op de kaart, want ik wilde niet weer verdwalen. Die hele kompas om mijn duim zat er voor niks. Ik gebruikte het niet. Maar ondanks dat ging het ging steeds beter, zowaar. Ik maakte foto's, en keek om me heen. Ik vond het eigenlijk wel leuk!
map met kompas
checkpoint voor de chip
Alle 10 punten op de kaart had ik gevonden: 2,2 km in 37,55 min. gelopen. Het was een loop in en rondom Vazzola. Bij de finish moest ik mijn chip downloaden. Ik kreeg gelijk het resultaat te zien. Jeetje, ik was 19e geworden van de 20. Dus dit keer geen prijs, maar ook geen laatste!

finish
Ik vond het prima, ik was al heel blij dat ik de route had uitgelopen. De volgende keer probeer ik het weer. Een leuke ervaring, al zeg ik het zelf.

wijnvelden in Veneto, provincie Treviso

vrijdag 15 mei 2015

Met een rolstoel door Umbrie en Toscane

Het is niet de eerste keer dat mijn ouders naar Italie op vakantie gaan. Sinds dat ik er woon proberen ze zo veel mogelijk langs te komen. Ook al valt dat niet mee als je eigen ouders niet meer de jongsten zijn, maar ze doen het nog steeds.

Umbrie en Toscane zijn erg prachtig door hun groene en glooiende heuvels. Zeker in de buurt waar ik woon. In Castiglione del Lago, mijn woonplaats, lijkt het soms net alsof je je in Toscane waant. Dat kan ook niet anders want Montepulciano is maar 20 km van mijn huis vandaan, en Siena is hooguit 45 minuten met de auto rijden.

Je kunt, als je wel of niet inwoner bent in Italie, een rolstoel "huren" tegen een erg zacht prijsje, 3 Euro per dag. Helaas is het zo dat mijn vader met gezondheidsproblemen kampt waardoor hij lange afstanden moet afleggen in een rolstoel. Het lijkt bijna onmogelijk dorpjes in Umbrie te bezoeken met een rolstoel maar het is te doen. Je moet alleen weten waar je heen kunt gaan, en hoe je een bezoek aan een dorp gaat doen. Waar start je, waar parkeer je, waar is het "vlak"? Dat klinkt misschien overgeorganiseerd, maar je moet wel. Het is van belang dat je van te voren weet wat je wel en niet kan doen.

Bijvoorbeeld Assisi is heel moeilijk met een rolstoel te doen. Daar zijn we vorig jaar geweest. Het is er stijl, zeker als je vanaf de basiliek St. Franciscus naar boven loopt. Wat overigens erg mooi is. Je kunt bijvoorbeeld beter bovenaan beginnen, bij de St. Clara, en van daaruit door Assisi naar beneden lopen.

Daarentegen is Perugia een prima stad te bezoeken als je in een rolstoel zit. We zijn daar dit jaar geweest. Deze stad ken ik goed, en ik wist dat we niet voor verrassingen zouden komen te staan. Aangekomen boven met de minimetro is er een lift naar boven naar het centrum. Vanuit daar loop je redelijk vlak in het historisch centrum. Alleen je moet wel uitkijken dat je niet blijft haken in een gat met de kleine wieltjes vooraan de stoel. Je moet kijken waar je loopt. De straten zijn nou eenmaal niet zoals in Nederland, ze zijn ouder, en dus ook vaak ongelijk.

Perugia
Vorig jaar zijn we in Rome geweest met de rolstoel, maar dit jaar hadden we besloten een bezoek te brengen aan Florence. We zijn erheen gegaan met de trein. Ik kan niet anders zeggen dat het treinpersoneel ontzettend behulpzaam is. In Florence kun je in het centrum rondlopen met de rolstoel, maar je moet bijvoorbeeld niet naar Piazzale Michelangelo willen lopen. Dat ligt bovenop een heuvel. Dan zou je eventueel de bus kunnen nemen vanaf het treinstation, en vanuit daar weer de bus terugnemen naar het centrum, want ook naar beneden lopen is gevaarlijk. De straatjes zijn te stijl, en er zijn veel trappen.

Overigens bij het oversteken van straten in Florence heb je vaak geen aflopend stoepje. Dat is lastig waardoor je de stoel moet keren en achterstevoren het zebrapad moet oversteken. Maar nogmaals, ook al is een stad als Florence overvol met toeristen, er wordt over het algemeen rekening met je gehouden. Ook de auto's laten je gerust passeren.

St. Croce Florence
Mijn ouders verbleven voor de tweede keer in Trasimeno Bungalow in Tuoro sul Trasimeno, Umbrie. Dat is een gelijkvloerse privéwoning met zwembad waar je goed kunt vertoeven. Ook ideaal voor mensen die wat minder mobiel zijn. Alles is gelijkvloers, de douche, de kamers. Perfect!

Voordat je een vakantie boekt naar Umbrie is het belangrijk om te weten dat deze regio niet erg rolstoelvriendelijk is. Ook Toscane niet trouwens. Oude dorpjes zijn daar eenmaal niet op gebouwd. Ik spreek uit ervaring. Het is niet onmogelijk, maar het is organiseren en kijken wat de mogelijkheden zijn. Neem vooral je eigen invalide parkeerkaart mee, die is hier ook geldig. En mocht je met de trein reizen, en je hebt hulp nodig, dan kun je dat aanvragen, ook via internet: www.trenitalia.it

Voor meer informatie over rolstoelvakanties in Umbrie kan ik iedereen doorverwijzen naar onze website Villa in Umbria.

1) appartementen in Umbrie voor rolstoelgebruikers
2) villa's in Umbrie voor rolstoelgebruikers