woensdag 26 juni 2013

Run like a DJ

Twee hardlopers gezien met een shirt van Nike "Run like a DJ". Super cool... Nike is the best!

Allereerst zag ik er tegenop 30 km te gaan lopen. Mijn max was tot nu toe 25 km. Gisteravond na het werk had ik geen zin om ergens te gaan eten..altijd in een restaurant eten is niet geweldig. Ik had nog wat in de koelkast liggen: mozzarella, cherry tomaatjes, ham en in de keuken van het hotel is altijd brood. Dit hotel is ook een beetje mijn thuis geworden. Dat is logisch als je er ook "woont". We hebben lekkere biertjes, zoals Heineken en Moretti. Ik was gisteravond uitgenodigd voor een diner door een vertegenwoordiger die hier regelmatig komt. Maar daar had ik dit keer geen zin in. Zin om gewoon lekker in mijn kloffie wat restjes eten, genieten van een hele goede dure wijn, biertje en de restjes uit de koelkast.

Ik was al van plan vandaag 30 km te gaan lopen. Vanochtend vroeg opgestaan, wat ontbeten en met de auto naar Marina di Bibbona gereden. Vanuit daar loop ik altijd in de Pineta naar Marina di Cecina. Dat is ruim 5 km heen en 5 km terug. Dus, als je van plan bent 30 km te gaan lopen...dan weet je het al. Su e giù, su e giù. Zoals vele voorbijgangers tegen mij zeggen. Ook al loop ik met mijn I-pod, ik hoor alles wat ze zeggen en ik antwoord altijd: "Ja dit is alles voor de marathon in Venetie".

Ik heb het weer geflikt. De eerste 30 km zitten erop. Wat was het zwaar. Ik weet niet wat het is, maar het gaat niet altijd gemakkelijk! Misschien wil ik ook te veel en ben ik te veeleisend. Vijf keer in de week trainen is veel. En daarbij ook nog werken, en ... ja ik moet ook wel eens de was doen, eten, drinken. Mijn kamer wordt niet schoongemaakt, maar dat wil ik ook niet. Dat doe ik zelf. Als je ziet wat een zooitje het is! Overal ligt kleding. Op mijn tafel allerlei spullen. Maar ik kan alles terugvinden...yep that's me. Opruimen is nooit mijn hobby geweest..sorry. Ik ben gewoonweg geen huisvrouw. Ik wil werken, leven in mooie omgevingen en leuke dingen doen..huisje boompje beestje..don't know. I think not...

Vandaag heb ik vrij. Het weer is niet helemaal top om naar het strand te gaan..maar ik ga toch. Ik neem lekker een boek mee, ik neem rond aperitieftijd een spritz en het is helemaal ok. Vanavond ga ik wel lekker eten bij vrienden in Castagneto Carducci. Bij Mario: Il vecchio Frantoio. Hij is ontzettend grappig, net zoals mijn collega Piero. Zin om vanavond een goede rode wijn te drinken met een lekker stuk vlees, cinghiale of zo. Er is ook in het dorp een pizzeria waar ze enorme grote pizza's maken! Die zou ik nooit op kunnen, met het lijfje wat ik heb. Sowieso een hele pizza eten is moeilijk voor mij, laat staan zo'n mega grote. De pizzeria heet Il Cappellaccio Daar ga ik zeker een keer heen! Al is het maar voor het idee.



zondag 23 juni 2013

hardlopen in Toscane

Het is niet onbekend dat ik veel loop, integendeel, ik denk dat de meesten het zo ondertussen begrepen hebben dat ik een hardloopfanaat ben. Ik train voor de marathon van Venetië. Wat me te wachten staat is bekend, het trainen, de kilometers maken, het uitrusten, goed eten, weinig drinken...althans dat laatste is een kritiekpunt. Ik hou nou eenmaal van mijn biertje. Maar eentje per dag mag best, of twee. Ik ben nou ook weer niet zo fanatiek dat ik me aan alle "marathon" regels hou. Maar ik ben enorm gedisciplineerd en ik maak me geen zorgen. Ik bereid me goed voor zoals ik altijd heb gedaan. Ik wil heel graag deze marathon onder de 3.30 uur lopen. Aan mijn trainingstijd is dat nog ver te zoeken, maar dat is prima. Ik maak de kilometers. Binnenkort ga ik vaker wat kortere afstanden doen met versnellingslopen. Ik train veel in de Toscaanse heuvels en dat is goed. Daar wordt je enorm sterk van.

Ik zit nu op een totaal per week van ongeveer 80 kilometer, wat nog best aan de lage kant is. Je gelooft dat niet, want ik kan me herinneren in Rotterdam dat ik max per week aan de 60-70 km zat. Dus ik doe het geloof ik toch wel aardig. Mij wordt aangeraden ongeveer 100 km per week te gaan lopen...uffa als ik daaraan denk, hoe is dat mogelijk? Ik ben nu al moe van al het rennen laat staan nog 20 km erbij! En daarbij het werk wordt alleen maar meer en meer..Nu komen de mensen, nu begint het seizoen en ik moet meer gaan trainen. Ouch!

Tot medio juli verblijf ik in het hotel. Dan ga ik voor een maand bij een vriendin in huis in Cecina. Het is hier mooi. En ik prijs mezelf elke dag dat ik in deze omgeving mag werken en leven. De ochtenden zijn geweldig als je gaat lopen. Op de wegen zijn dan bijna geen auto's. Je loopt door het Toscaanse landschap, naar Bolgheri. Je ziet de wijngaarden, af en toe rijdt een scootertje voorbij, de fietsers die je groeten. De zee is in de verte, de lucht helder blauw. Ontzettend mooi.

Gisteren was het druk met werken. Voor het eerst waren we volgeboekt. Vanochtend, na de 18 km, ben ik gaan helpen bij het ontbijt. Piero en Federico zijn mijn collega's. We zijn een team. En daarvoor doe je het. Elke dag ga ik met plezier werken, mijn collega Piero is de beste. Als ik terugdenk aan vorig jaar, dan is dit zo'n enorme verbetering. Er is altijd wat. En ook hier maak ik heel veel mee. Ik kan wel een boek schrijven, maar dit is heel relaxed samenwerken. We lachen elke dag en een dag niet gelachen is...

We zitten alweer op 23 juni, en het is gewoon zomer. Dat ik in Trentino werkte in een Dirndl lijkt wel gisteren. In de tussentijd heb ik zo veel meegemaakt, nieuwe mensen ontmoet..Ik denk dus echt dat mijn leven niet saai is. Gisteren zei een gast tegen mij, ook al ben ik niet het type wat graag vertelt over mijn privé-leven, maar velen vragen aan mij hoe ik hier zo terecht kom. En vaak antwoord ik dat ik al 5 jaar in het mooiste land van Europa leef. Met leuke vrienden en collega's heb ik het maar goed! En als ze mij dan ook nog zien in hardloopkleding, dan zeggen ze...wat moet jij toch sterk en positief ingesteld zijn. Ze traint ook nog voor een marathon...complimenti!

Vandaag is een trouwerij in het restaurant aan de overkant. Er zijn veel mensen, er worden foto's gemaakt, gedronken, gegeten en gedanst. Het bruidskoppel met familie verblijven bij ons in het hotel. Ik hoor nu het liedje: "and I miss you, like the deserts miss the rain"

Om 16.00 begin ik weer met werken. Ik sluit af om 00.00 uur. Een mooie zondag voor iedereen. Met veel zon, zee en prosecco. Evvai!



donderdag 20 juni 2013

zomer

Nu ik dit schrijf zit ik in mijn kamer van het hotel en het is ongelooflijk warm. De kamer waarin ik verblijf is niet "echt" een hotelkamer. Op de tweede verdieping van het hotel zijn een aantal economy kamers waar men kan verblijven voor een zeer goedkope prijs. De kamers zijn eenvoudig, hebben geen tv, geen airco en geen minibar. De andere kamers in de dependance, op de eerste verdieping en op de begane grond zijn mooi, ruim en rustiek Toscaans ingericht.

Het is alweer een maand dat ik werk in hotel Bambolo, Castagneto Carducci Toscane. De tijd vliegt enorm. In het begin was het weer veel slechter. Nu is het ruim 30 graden. . Ik begin vandaag om 16.00 uur dus ik ga lekker naar het strand. Bikini aan, zonnebrandcrème en boekje mee. Het strand van Donoratico is fantastisch. Veel mooier en rustiger dan in Marina di Cecina, waar ik de afgelopen maandag was.

Gelukkig zijn er meer gasten in het hotel, integendeel we zijn volgeboekt. Vanaf vanavond tot en met zondag. Dat is super. We hebben een minder goede start gehad, nu moeten de mensen komen. En dat gebeurt ook. We waren best bezorgd.
Viale dei Cipressi, Bolgheri

Het trainen verloopt buiten verwachtingen. Ik loop elke week ongeveer 80 km. Ik wilde eerst aan de 100 komen, maar dat haal ik gewoonweg niet. Gisteren heb ik 22 km gelopen in de ongelooflijke hitte. En ik vertrok al om 8.30 uur. Kun je nagaan, ik moet gewoon vroeger gaan lopen. Het was werkelijk bijna geen doen. Vol in de zon op de Strada del Vino en de Viale dei Cipressi naar Bolgheri. Zo ontzettend veel fietsers kom je tegen. We groeten elkaar altijd, en gisteren werd mij tussendoor gevraagd of ik voor NY trainde. Dat zou zomaar kunnen, want de zomerperiode is de tijd om je voor te bereiden op de mooiste en de grootste marathon ooit! Maar nee, het is Venetie, en oh wat voelt dat lekker. Ik train voor de marathon van Venetie! De mooiste stad van de Veneto, misschien wel van Italie. In ieder geval de meest unieke stad van de wereld. Mijn stek, mijn huis en op het San Marco plein bij de finish staat mijn beste vriend Antonio, een Venetiaan DOC, met een Spritz op mij te wachten. Trots dat "de" Van Hooijdonk van 10  jaar geleden de marathon loopt in zijn geboortestad. Ik kijk daar nu al naar uit.

Ik word zo loom van die hitte...zoals nu. Time to go. Elke beweging is al veel.. Deze week is by the way een uitzetter van Cycletours in het hotel voor fietsroutes in Toscane. Hij is bezig met het uitstippelen van fietsroutes voor jong en oud. Dus let op! Volgend jaar, en natuurlijk deze zomer nog als het kan. Kom in deze omgeving fietsen! Het is hier echt mooi en deze streek heeft zoveel meer te bieden, de Costa degli Etruschi, de Maremma... Velen gaan altijd naar hetzelfde. Florence, Siena, San Gimignano...de bekende plaatsen. Ook mooi. Maar nu in deze hitte, ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken. Ook al wil ik nog wel naar Florence om een vriendin van mij op te zoeken die een restaurant heeft in het centrum. Maar nu nog even niet.

Marco Mengoni
Morgen komt een andere touroperator "Rebeltravel" bij ons langs. Ik ben benieuwd, dat is een broer van een vriendin van mij. Ik hoop op een eventuele samenwerking. Dat zou geweldig zijn. Dit hotel en deze omgeving is Toscane. De omgeving van de Sassicaia, de verse visgerechten, de bistecca Fiorentina, de cinghiale, de cipressen, het strand en zo veel meer...en niet te vergeten mijn collega Piero met zijn Fiat 500 die elke dag de lekkerste cappuccino's maakt voor de gasten. De eigenaar Roberto, die iedereen van alle goede tips voorziet, zijn gastvrijheid, and last but not least.... de organisatie van het Bolgheri Melody. Het zomerfestival van deze omgeving waar bekende artiesten optreden, zoals Marco Mengoni, Andrea Bocelli en nog veel meer...

Ik ga denk ik wel een leuke zomer tegemoet ga. Nee, het is al geweldig!

donderdag 13 juni 2013

Little Red Corvette

Vandaag had ik vrij. Allereerst was ik heel vroeg op, al om 05.30 uur. Ik hoorde buiten de Fiat 500 van Piero. Ik ben opgestaan en heb ontbeten. Maar ik was vrij snel daarna weer even gaan slapen. Voor een uurtje ofzo want ik wilde 25 km gaan lopen vanochtend. Ik word wakker en ja..het was al laat 09.30 uur. En buiten was het al warm. Ik merkte al, dit gaat h'm niet worden. Beneden in het hotel een koffietje genomen en een vruchtensapje. Ik was niet fit, en dat klopte. De 20 km gingen niet gemakkelijk. Van Castagnetto Carducci naar Bolgheri. Heen en terug, lekker vol in de zon natuurlijk, 25 graden. Nou goed. Uiteindelijk heb ik de kilometers gemaakt maar vraag a.u.b. niet naar de snelheid. En gelukkig, we zijn nog in juni, dus niks aan de hand. De Venetie marathon is op 27 oktober. In juli, augustus en september gaat het gebeuren. Aiuto!

In de middag ben ik naar het strand geweest in San Vincenzo. Met de auto afslag San Vincenzo Sud genomen en daar de weg richting Piombino genomen. Tussen San Vincenzo en Piombino is Baratti en daarvoor de Pineta (Pijnboombossen, natuurparken). Ontzettend mooi. Veel groen, schone stranden en zo onwijs Toscane! Gezwommen zowaar en lekker veel zon genomen..bruin worden is geweldig.

Later op de dag, dacht ik een Spritz te nemen in Piombino aan de haven, en daarna in Marina di Donoratico bij SoleLuna te gaan eten...en zoals je weet. Ik ben Supertramp en je weet nooit hoe een avond loopt...ik vond een ontzettend leuk terras aan de haven in Piombino. Een trendy bar "an American bar" Abbè aperitivo a buffet e pizzeria aperta fino a tarda notte! Met een super uitzicht op eiland Elba. Daar heb ik een heel bijzonder iemand ontmoet...TOM. En Tom komt uit Engeland. Hij werkt in de haven en reist de hele wereld af. Voor hem was het de eerste keer en de eerste avond in Italie...nou dan moet je mij net niet mij tegenkomen! Een praatje hier en daar, Rotterdam kent hij natuurlijk, want ook daar heeft hij in de haven gewerkt. Na twee spritzen, twee Heineken bier, wat nootjes en chipjes werd ik uitgenodigd voor een visetentje. Ja, ik zeg nog, nee joh, dat kan ik niet accepteren. Maar hij stond erop! Goed, uiteindelijk was het ook niet zo erg. Integendeel. Hij was best gezellig. Echt Engels. De humor, de koelheid. Zo helemaal niet Italiaans! Rood kort haar, beetje mollig. Een Italiaan vraagt je nog net niet ten huwelijk op dezelfde avond, maar met hem was het veilig. Dat merkte ik al meteen. In een heel goed visrestaurant in Piombino hebben we vis van de dag gegeten met een lekker flesje witte wijn erbij. Niet verkeerd! Taverna dei Boncompagni in Piombino. De serveerder deed een beetje popi jopie maar dat was prima. Het eten was goed en het gezelschap ook. Tom is hier voor zijn werk ruim een week, en dan gaat hij weer terug naar Engeland. Is dan een maand thuis, maar dan vertrekt hij weer naar Brasilie.

Grappig toch, hoe een avond zoals deze zo'n wending krijgt. Je ontmoet iemand op een terras en je hebt een gezellige avond met iemand die je helemaal, maar dan ook helemaal niet kent! Dat is Carpe Diem! Geweldig! Ik kan daar zo enorm van genieten.

Op de terugweg in de auto, mijn VW Polo die altijd bij me is, luisterde ik naar Prince. Ik ben fan van Prince. Zijn CD heb ik bijna helemaal zwart gedraaid...anyhow. Twee jaar geleden ben ik naar een concert van hem geweest in Perugia. En ik herinner me goed, er was een muzikaal stuk van het lied "Little Red Corvette".. allereerst ik hou van rood, van snelheid en ik ben ook wel....tja Supertramp zal ik maar zeggen. En na zo'n avond als deze, een superdiner met Tom...zo heerlijk. En dan luisteren naar Prince and the New Power Generation. Yeah! Zaterdagavond ben ik weer uitgenodigd door Tom, maar dan moet ik werken..en zondagochtend wil ik meedoen aan de hardloopwedstrijd in Cecina. "Tom, weet je, we spreken elkaar en hopelijk tot snel weer. Zondagmiddag misschien?"

's Avonds laat kom ik aan in hotel Bambolo en ik kijk mijn collega Piero bij de receptie aan. Hij weet het al..nog in mijn bikini, hempje aan, korte broek. "Sylvia heb jij het niet een beetje koud?" Ja Piero, ik vertel je alles morgen..buonanotte.

zaterdag 8 juni 2013

bliksembezoek aan Umbrie

Vorige week zondag had ik vrij, het was eindelijk mooi weer! Eerst ben ik 23,5 km gaan lopen in Marina di Cecina. Ik kwam daar Giancarlo weer tegen, een atleet/vriend die zo elke dag 30 km loopt. Hij coacht mij voor de marathon van Venetie. Binnenkort gaan we met een groep 25 km lopen.

Ik was vroeg gaan lopen, rond 7.30 uur zodat ik om 11.30 uur kon vertrekken voor de vernissage, pool party in Castello di Montignano. Georganiseerd door Puntozeroart in Terni. Yeah! See and to BEE seen.. Van Castagneto Carducci naar Massa Martana. Dat is ongeveer 300 km rijden. Dat is niet naast de deur en daarbij denk ik dan, dat is van Rotterdam naar Amsterdam 5 keer! En dan moet ik ook nog terug. Ai..best veel. Mijn VW Polo kan heel veel hebben. Ze begint meer Italiaanse te worden zoals ik...like it! Mijn auto kan alles hebben, heeft al her en der wat deukjes, maar daarvoor ben je in Italië. Toch?

Goed, ik ben nu weer bijna een week verder en ik heb elke dag gewerkt. Morgen ben ik vrij, en wat ik ga doen is nog vaag, maar zeker is dat ik morgen lekker weer 25 km ga lopen. Dan zit ik in een week op 100 km. En dit is nog maar het begin. We zijn pas in juni. Mijn marathon in Venetie is in oktober. In juli en augustus wordt het zwaar trainen, want dan is het hier ruim 30 graden. En ga dan maar eens even 35 km lopen. Maar ik ben het gewend, ik ben een bikkel, dus kom maar op!

Bolgheri..idyllisch zo mooi..
De 20 dagen proeftijd zitten erop. En we gaan door. Sylvia rocks in Tuscany. I can stay this summer @hotelbambolo in Castagneto Carducci. En ik moet zeggen, deze omgeving is wel heel cool. Even over de beroemde Strada del Vino richting Bolgheri rennen..ik ken minder leuke routes moet ik zeggen..insomma. Ook de route van het historisch centrum Castagneto Carducci naar Sassetta is heel mooi. Heuvel op en heuvel af. Vanaf de heuvels zie je het mooie Toscaanse landschap en de zee.  En ik raak er maar niet over uitgepraat. Toch, ik voel me dan enorm rijk. Allereerst het rennen, je lekker voelen, en dan het uitzicht. Het leven in Italië is zeker geen rozengeur en maneschijn. Maar ondanks dat, ik zie altijd het positieve ervan in. Geniet gewoon met wat je doet. Maar wees vooral happy met jezelf en met de dingen die je doet. En dat kan vaak heel eenvoudig zijn. Bijvoorbeeld, toen ik laatst liep in de pineta, kwam een Duitse vrouw op de fiets naar me toe en stak haar duim in de lucht...van "goed zo!" Ik liep goed, relaxed en in een heerlijk tempo. Dat geeft je dan weer vleugels. En dan slik ik even...dit doe ik gewoon! Woah wat tof. En ik geef toe, soms ben ik het ook zat maar dit soort momenten geven me weer enorm veel energie. Ik leer zo veel mensen kennen, zoveel verschillenden. Dat is leuk. Ik sprak laatst met een ondernemer in het hotel uit Como, hij maakt design "hand made in Italy" brillen. En hij verkoopt ze overal ter wereld. Zelfs in China en Japan! Tof toch? Dat is fantastisch,  andere verhalen horen... Ik ben ook best een einzelgaenger geworden, denk ik.
Ik doe gewoon wat ik wil. Ik ben ook wel gevoelig hoor, zoals een goede vriend uit Val di Fassa tegen mij zegt. Dat klopt. Maar, niks wat mij tegenhoudt. Tuurlijk op een dag zet ik ook foto's op FB van mijn vriendje, huis en kids..maar wanneer. Keine Ahnung. Er is nog zoveel te doen en ik wil eruit halen wat erin zit! That is my spirit...I am Supertramp!