zondag 29 november 2015

Hardloopwedstrijd in Spello Umbrie

Het is herfst in Umbrië. De landschappen en Umbrische heuvels staan volop in de herfstkleuren geel, oranje en rood. De olijvenoogst is nog aan de gang, maar loopt ook langzaam ten einde. Nu heb je elk weekend het evenement "Frantoi Aperti". Spello, Castiglione del Lago, Trevi, Gualdo Tadino en nog meer plaatsjes staan gedurende het evenement in het teken van de nieuwe olijfolie, olio novello.

Tijdens mijn bezoek in Nederland is er weinig van gekomen serieus te trainen. En daarbij was mijn Garmin niet opgeladen, wat heet dat ik de keren dat ik ging lopen, zonder tijd liep. Dat is vrij irritant want ik had geen idee hoe snel ik ging. Maar misschien was het ook prima een paar keer zonder mijn horloge hard te lopen. Het is toch een soort "manie" die tijd.

Vandaag heb ik weer eens een hardloopwedstrijd gelopen in Umbrië. Dit keer was het in Spello, een plaatsje dichtbij Assisi. Het was een 10,6 km wedstrijd. Met vrienden van onze hardloopgroep vertrokken we al erg vroeg uit Castiglione del Lago. De start was om 9.30 uur.

Ik was niet echt in vorm, maar het parcours was adembenemend zo mooi. Spello is niet plat, je loopt in het begin de heuvel op waardoor je bijna als het ware stil stond met lopen. Maar al snel liepen we weer heuvel af op een pad door de olijfgaarden richting Assisi. Een prachtig parcours. Ik heb genoten en eerlijk gezegd ook niet zo zeer op tijd gelopen. Mijn eindtijd is 47.42, dat is gemiddeld 4:30 per/km.

Na afloop bij de "ristoro" oftewel de drank en eetpost kon je heerlijke bruschette krijgen met verse olijfolie. Warme thee, water maar ook witte wijn! Ik ben 2e van mijn categorie geëindigd. We mochten dit keer een prijs uitkiezen zowaar. Dit keer nam ik geen wijn, maar Limoncello!



donderdag 5 november 2015

Leven in Italië

Normaliter ben ik niet zo dat ik over mijn privé leven schrijf, integendeel, maar soms heb ik er wel de neiging naar....

Velen weten dat ik sinds 2009 in Italië woon.

Ik kan me herinneren dat toen ik nog thuis woonde bij mijn ouders in Nederland, had ik mijn leven zo voorgesteld dat ik later zou gaan trouwen, kinderen zou krijgen en zou wonen in Rotterdam. Het tegendeel heeft zich bewezen. Mijn leven heeft een hele andere wending gekregen, met dank aan mijzelf uiteraard.

Als je op internet kijkt, of in de kranten leest, wordt Italië afgeschilderd als een droomland. Het land van de Dolce Vita. Dat is zo, wonen in Italië is zeker niet verkeerd. Want de kwaliteit van leven kan men niet vergelijken met die van in Nederland. Niet altijd natuurlijk, maar als je de dingen op een rijtje zet, dan is Italië een ontzettend rijk land qua cultuur, geschiedenis, kunst, mode, maar ook op gastronomisch gebied. Goede wijnen worden geproduceerd, de beste olijfolie, het ijs, de koffie, en dan heb ik het nog niet over de pasta,- vlees en visgerechten. Wat dat betreft is Italië een paradijs.

De Italianen zijn ook erg fanatiek met sporten. Sinds dat ik in Italië woon, train ik serieus voor hardloopwedstrijden. Vier keer in de week trainen is vrij normaal, en een gemiddelde van 5 min/km is voor mij nu "inlopen". In Rotterdam was dat ondenkbaar. Ik heb nu ook PR's op mijn naam staan waar ik vroeger van kon dromen, nu wil ik alleen maar sneller worden.

Ik ben trots op wat ik allemaal hebt bereikt, en als ik er zo over na denk, was een "standaard" leven wellicht ook niks voor mij geweest. Stel, als ik de tijd terug zou kunnen draaien, had ik dan dezelfde beslissing genomen? Allicht... maar één ding wilde ik absoluut niet meer. En dat was elke dag binnen op kantoor zitten. Ik wilde buiten zijn, ruimte. Want werken op kantoor, en in de file staan. Is dat leuk?

Ik vond er niks aan. Maar werken in Nederland heeft ook weer zijn voordelen. Ik weet natuurlijk niet hoe nu de markt is in Nederland, maar toen ik nog in Rotterdam werkte, kon ik van de ene baan naar de andere baan "hoppen". Men kon onderhandelen over het salaris. Werk hebben in Nederland is "veilig", zekerheid, bouwen aan je toekomst. Aan je pensioen denken. Wat dat betreft is het echt veel beter geregeld in Nederland. Hier in Italië zijn dat vragen die ik liever uitstel.

Niet dat ik mijn zaken niet goed geregeld heb, althans daar doe ik mijn best voor, maar het is zeker niet allemaal zo zoals in Nederland. Überhaupt een leven hier alleen hebben, op jezelf wonen, werken, en leuke dingen doen is niets minder dan makkelijk. Toen ik in Rotterdam woonde was dat gewoon.

Waarom wonen er Italianen in Nederland? Ik weet waarom. Als je in Italië werk hebt, en je verdient een redelijk salaris, dan is het hier werkelijk geweldig in allerlei opzichten. Want het leven op zich is niet duur. En als je van het strand houdt, of de bergen. In een ommezwaai zit je er, dat is toch fantastisch. Ik kan me niet meer voorstellen ver van de bergen te leven. Want als ik wil, en kan, ga ik graag skiën van de winter in de Dolomieten. Dat zou in Nederland niet snel in me opkomen. Dat is ver weg.



Maar als je geen werk hebt in Italië, je woont (gedwongen) bij je ouders, en je hebt te dealen met de Italiaanse bureaucratie, dan zal je zeker achter je oren krabben en navragen bij jezelf... Hoe is dit allemaal mogelijk. Hoe lang gaat dit nog duren, en hoe hou ik het vol? Tip: sterk zijn, positief denken en doorgaan.

Misschien komt er een dag dat ik een boek zal schrijven over mijn (werk)ervaringen in Italië. Wanneer de tijd daarvoor rijp is. En of ik ooit weer naar Nederland terug ga? Geen idee, vooralsnog niet. Mijn leven is nu in Umbrië, Italië. Ik vind mijn werk leuk, ik woon aan de Toscaanse grens, ik eet elke dag voortreffelijk. Ik kan sporten, ik werk (veel), en ik kan naar buiten wanneer ik wil. Ik heb veel vrijheid, en die is voor mij onbetaalbaar.