zondag 26 juli 2015

Share a Coke..

Wat is niet leuker dan op een persoonlijke manier genieten van je eigen flesje Coca Cola? Nou schrijf je mijn naam met een "y" zoals ze hier zeggen met een "ypsilon" en niet met een "i". Maar ik vond het leuk, en heb het flesje met mijn naam gekocht in de supermarkt.

Het grappige is ook met mijn naam, als ik mij voorstel, dan zeg ik "Sylvia" met een hele andere klemtoon, dan als ik in Nederland ben. De toon ligt dan meer op de "i" en de "l" slik ik als het ware in.  Sylvia met een ypsilon kennen ze hier niet. Silvia is een echte Italiaanse naam en ze spreken het net iets anders uit. En dat heb ik gewoonweg overgenomen.

Wat op het flesje staat: "con Coca Cola dai un bacio a ... " betekent, "met Coca Cola geef je een zoen aan .... "

Leuke campagne hoe dan ook. In Italië zie je deze flesjes van Coca Cola veel. En met deze warmte (elke dag rond de 30 graden) is een koud Colaatje best lekker. Salute!

#daiunbacio



zondag 19 juli 2015

Bettona halve marathon

Geen idee had ik nog wat ik op deze zondag zou gaan doen. Ik ben niet zo'n planner meer als voorheen. Zeker in de weekenden is het bekijken wat er op mijn pad komt. Het ligt er ook aan. Als ik de emails moet beantwoorden en de aankomsten moet doen (die zijn vaak op zaterdagen en zondagen), ben ik regelmatig in Castiglione del Lago. Althans, ik blijf paraat. Maar als ik een weekend andere werkzaamheden moet doen... dan kijk ik eerst wat er zo te doen is in Umbrië. Ik vind het leuk om naar sagra's te gaan bijvoorbeeld. Of gewoon een plaats te bezoeken zoals Assisi, maar vooral.... hardlopen!

Vandaag was de halve marathon in Bettona. Ik had al van te voren begrepen dat het geen makkelijke wedstrijd zou zijn. Nee, dat was het zeker niet. Vanochtend reed ik richting Perugia, Bettona. Met het idee gewoon een halve marathon lekker te lopen. Maar wat viel het tegen. Ondanks dat ik redelijk in vorm ben, en alweer 4x in de week train, was het werkelijk afzien.



Het was zwaar, heuvel op, heuvel af. En daarbij, de gevoelstemperatuur was zeker 30 graden. De "salite" heuvel opwaarts afstanden waren pittig. Soms leek het net alsof je moest klauteren. Met handen en voeten. Laat ik het zo zeggen, het was geen gewone halve marathon maar een "trail". De paden waren onverhard, veel stenen, zand, zon.... uffa.

Ik heb volgens mij nog nooit zo'n zware wedstrijd gelopen als deze. En het is lang geleden dat ik er zo lang over gedaan heb: 1.58,41. Ik moet nu nog bijkomen. Stanca!

Het was een mooie route, en zeker ook een route om te wandelen: Garmin Connect - Bettona Running

Volgens mij was ik 3e van mijn categorie en 10e van de vrouwen. Eigenlijk geen idee. Over het algemeen zegt dat mij vrij weinig. Ik wil gewoon lekker lopen voor mezelf. En genieten van de prachtige omgeving waar ik woon. Want dat is het, het is hier gewoon geweldig.. Het groene hart van Italië, Umbrië.



vrijdag 17 juli 2015

Van alles en nog wat..

Zoals ik in mijn vorige blog schreef, is het momenteel hittegolf in Italië. Het is elke dag > 35 graden. Gelukkig heb ik een ventilator gekocht die enigszins voor een beetje verfrissing zorgt. Maar daar blijft het bij. Eten doe je nauwelijks, laat staan koken! Het is echt warm in Umbrië.

Maar ik klaag niet, alleen soms zou je willen dat er een regenbui komt waardoor het allemaal wat frisser en koeler aanvoelt.
@ Perugia foto made by Stefan Nieuwinckel
Vrienden van mij uit België en uit Nederland zijn onlangs vertrokken uit Umbrië. Het was gezellig en we hebben samen veel leuke dingen gedaan. Zoals bierproeven bij San Biagio, uiteten, koffiedrinken, Umbria Jazz en bij Michele & Co gebakjes gegeten. Ik heb zelfs voor het eerst in het Trasimeense meer gezwommen met Paul van de Laar. Het was wel wennen al die blubber tussen je tenen, je ziet niet wat er zwemt. Het is gewoon anders, kortom geef mij denk ik toch maar de zee!

Michele & Co in Castiglione del Lago
Birra San Biagio
Strand, tja dat is voor mij erg lang geleden. Te lang geleden. Hopelijk komt daar binnenkort verandering in. De laatste keer was in 2013 toen ik in Donoratico werkte, de Toscaanse kust.

Heerlijk vind ik het om weer te trainen. Je zou dan zeggen, ben je wel wijs in dit hete weer!? Wellicht, maar ik ga dan lopen rond 7 uur in de ochtend. Dan is het 25 graden en prima te doen. Of ik weer een marathon ga lopen weet ik nog niet. Ik heb nieuwe Saucony's waarmee ik heerlijk loop.  Ik voel me weer fit omdat ik 4x in de week train. Heerlijk.

hardlopen in Toscane met Fulvio Massini







maandag 6 juli 2015

Hittegolf in Italië

Het is niet te geloven hoe warm dat het is momenteel. Rond de 34 graden, morgen wordt het ruim 35 graden. Hier in mijn huis is het werkelijk niet te geloven, geen zuchtje wind dat binnenkomt. Het zijn al een paar dagen dat ik in mijn bikini rondloop in huis. Ook met het idee af en toe een duik te nemen in het Trasimeense meer of in het zwembad bij Residence Castiglione.


En vanavond ga ik trainen...

Onlangs heb ik bezoek gehad uit Nederland en België. Paul en Desiree ken ik al lang van Dante Alighieri Rotterdam. Met Desiree heb ik in het Dante bestuur gezeten. Paul en Dees wonen in Rotterdam en hebben een huis in Montecchio (Toscane), een klein plaatsje niet ver van Peccioli. In Montecchio werkt Marco "non solo pane", hij heeft een kleine alimentari waar men de nodige boodschappen kan halen. Hij heeft niet alleen brood... maar nog veel andere lekkere dingen!

Nu kwamen Paul en Dees naar Umbrië, Castiglione del Lago. Na een lichte lunch bij mij thuis zijn we naar het meer gegaan bij il Pescatore. Het was er druk met toeristen en Italianen.




Die avond zijn we in L'Acquario gaan eten in het centrum. We hebben super lekker gegeten! Alleen maar vis uit het meer. Een antipasto misto di pesce, twee primi en twee secondi...


Een paar dagen later is Stefan uit België naar Umbrië gekomen. Stefan ken ik uit de periode toen ik een paar maanden reisde door Italië. Dat was in 2008. Ik kampeerde op de camping in Spoleto, achter de kathedraal San Pietro. Daar heb ik Stefan en zijn vrouw Naima ontmoet. We hebben samen een fantastische wandeling gemaakt op de heilige berg Monteluco in Spoleto. Stefan wees me er nog op dat hij, toen ik weer vertrok met de trein naar de volgende bestemming, mij naar het station in Spoleto heeft gebracht. Dat kon ik mij niet meer herinneren...

Mooi nietwaar? Als je alleen reist overkomen je de mooiste dingen, en vaak hou je er zelfs nog vriendschappen aan over. Stefan had ik jaren niet meer gezien, één keer in Antwerpen voordat ik naar Trentino vertrok. Toen gingen we mosselen eten in de Rooden Hoed. Dat is ruim 6 jaar geleden. Time flies.