kick ass

Vandaag de tweede keer dat ik ruim 20 km gelopen heb. Vanochtend wilde ik lopen vanuit het hotel naar Castagneto Carducci, maar het onweerde en regende zo ongelooflijk hard...dat ik na 2 km gestopt ben. Toch wel eng..en gevaarlijk. Dus, besloot ik in de avond te gaan lopen aan het strand en dat ik dan morgen vroeg in de heuvels ga trainen. Afgelopen zondag, de 10 km wedstrijd in Bibbona, heeft me veel goeds gedaan. En ik kan niks anders zeggen, wat is Toscane toch mooi. De wedstrijd verliep door het platteland. Tussen de wijngaarden en de cipressen. Ik heb ontzettend genoten van het uitzicht en dan gaat er toch weer door me heen....wat ben ik toch een rijk mens dat ik dit mag meemaken! En weet je wat ook zo grappig was, bij de inschrijving van de wedstrijd kregen alle deelnemers een fles rode Toscaanse wijn. Dat is vaak standaard bij "kleine" hardloopwedstrijden in Italië. Althans, ik heb het een paar keer meegemaakt..laat ik het zo zeggen. Na afloop bij de prijsuitreiking gaven ze ontzettend veel prijzen weg. Maar dat waren geen bekers of medailles. Pasta! Olijfolie, een pond suiker...de plastic zakken van de Conad waren volop gevuld met lekkernijen. Super! Dat kennen wij in Nederland niet. En dat ook nog voor een 10 km wedstrijd..leuk toch?

In de periode dat ik in Trentino was heb ik niet of nauwelijks kunnen trainen, de afgelopen maand heb ik maar weinig kunnen lopen...dat komt omdat ik veel gereisd heb in Italië. Het begon van Val di Fassa naar Arco, van Arco naar Venetie, van Venetie weer naar Arco, van Arco naar Terni, van Terni naar Rome, van Rome naar Nederland, van Nederland weer naar Rome...weer terug naar Umbrie. Start festival Umbriabeecoming, daarna naar Toscane. Ziek geweest, ook dat nog! En nu...ja, ik merk dat ik weer beter ben. Ik loop lekker, zelfverzekerd, en ook met heel veel zin en energie. De marathon van Venetie. Dat is mijn doel deze zomer. Super trainen, lekker in de Toscaanse heuvels, in de pineta aan het strand, met of zonder vrienden. Mijn Garmin en mijn i-podje zijn er altijd. Het voelt gewoon heerlijk. Elke week probeer ik 100 km te lopen. Giancarlo, een atleet uit Cecina heeft mij geadviseerd meer en meer km te lopen. Hij zei laatst tegen mij toen we samen liepen: "Sylvia buttati su 20! Dai!" Om mijn tijd nog te verbeteren is dat belangrijk. Meer kilometers maken, nu niet meer blijven hangen op de 10 of 15 km. Mijn benen moeten sterker worden. Alhoewel dat is ook nodig, want ik ben nog helemaal niet veel aangekomen, integendeel. Maar ik eet goed. Lekker pasta, groenten, fruit en ik drink zo nu en dan een wijntje. Dat mag! Want ik ben in Toscane.

Mijn Nike's moeten hoog nodig vervangen worden! Die van vorig jaar waarop ik de marathon van Limone sul Garda heb gelopen zijn versleten. Die andere Nike's waarop ik loop komen nog uit Boston. Kun je nagaan dat is wel 6 jaar geleden geloof ik!

Het weer in Italië wil alleen maar niet beter worden. Koud, regen, het is nog lange na geen zomer...maar ik zit in een geweldige omgeving. En dat realiseer ik me maar al te goed. Gisteravond heb ik geborreld in het hotel met een leuk Duits stel uit München. Zij waren onze gasten. Als je hoort, ondanks het minder mooie weer, hoe zij genieten van deze omgeving. Dat is mooi. Vooral het eten en de wijnen staan bovenaan. Maar de omgeving van Castagneto Carducci staat ook bekend om de goede wijnen en de heerlijke pasta's en visgerechten. Ik moet nog veel ontdekken qua restaurants, maar dat komt wel goed. Ik heb al aardige tips van Piero, mijn collega, gekregen waar je lekker kunt eten. En, een goede vriendin van mij is kok, Resi heet ze. Dat is er niet zomaar een, maar echt een topper. Bij haar ga ik binnenkort eten. Zij werkt in een visrestaurant aan zee. Van de zomer zit ik bij haar en Roberto in huis in Cecina. Want in het hoogseizoen kan ik niet in het hotel verblijven. Dus....ik bereid me al voor op de lekkere gerechten en de toetjes die ze altijd maakt. Afzien! Maar ok, ik kan het wel hebben, en zeker als ik zoveel train. Energy!