Ik kan me nog heel goed herinneren toen ik op hockeycamp was in Amsterdam, heel lang geleden, zei een vriendinnetje van mij dit ooit. Aan alles komt een eind, aan de leuke dingen maar ook aan de minder leuke dingen. En dan ben je 16 jaar en zeg je dit...nou goed. Dit is me altijd bij gebleven. Geen idee waarom. Maar soms heb je dat. Dat mensen je iets zeggen en dat je dat nooit zult vergeten.
Het seizoen is afgelopen. De afgelopen vier maanden leken wel jaren. Dat klinkt misschien overdreven, maar ik had als snel door dat dit winterseizoen heel zwaar zou worden. En dat is het ook geweest. Elke dag 10 uur werken, zonder 1 dag vrij...wie doet mij dit na? Een leven in Italie is zeker geen rozengeur en maneschijn. Neem dat van mij aan...
Ik was aangenomen als secretaresse, maar uiteindelijk heeft mijn werk een hele andere wending gekregen. Doordat mijn kamergenoot Angelica is uitgevallen heb ik haar moeten vervangen. In het begin dacht ik dat het tijdelijk was maar uiteindelijk heb ik twee maanden haar werk moeten doen...en dat bestond uit: bediening, bar, glazen wassen, tafels afruimen, tafels dekken, stofzuigen en "merenda". Dat laatste houdt in "high tea". Elke dag in de middag van 15.00-17.00 kon je van alles en nog wat nemen in de eetzaal. Zoals toetjes, taarten, pizza, salades, alcoholvrije drankjes, koffie, thee etc. etc. Het kon niet op. In de middag liepen we in een tiroleser blauw-wit geruiten bloesje met zwarte broek en in de avonden droegen we een dirndl....die op het laatst wel erg wijd gingen zitten. Maar goed.
In de keuken kwam ik maar al te graag. De vriendschappen die zijn ontstaan zijn prachtig. Iedereen heeft zo een bijnaam gekregen, en ik was TomTom! De navigator. De koks hebben uitstekend werk gedaan. Iedereen was tevreden met het eten, maar ook over de service. De recensies kun je lezen op Tripadvisor.
Het werk zal ik niet missen, evenmin de tiroleser jurken en bloesjes. Maar wel mijn collega's in de keuken en ... de bergen. De Dolomieten zijn hier zo mooi! Alleen jammer dat ik er zo weinig van heb kunnen genieten. Als afsluiting zouden we gaan skiën woensdag 3 april. Maar ook gisteren, onze laatste werkdag is niet gegaan zoals we hadden verwacht. Onverwachts was er een sterfgeval in de familie van het hotel. Een familielid is onder de lawine op de Ortelberg terechtgekomen. Een Alpine gids die een gezin achterlaat met twee kinderen. Geen reden om het einde van het seizoen te vieren dus. De sfeer was down. De spumante stond koud, maar die hebben we dicht gelaten.
En zo zie je ook maar weer...het is weer allemaal relatief. Morgen vertrek ik naar Arco en daarna vertrek ik een paar dagen naar Venetie. La mia bella Venezia...
Mijn laatste dagje hier in Vigo di Fassa. Ik ga mijn spullen inpakken. Het is mooi geweest, 24/7 gewerkt, er is veel gebeurd. Te veel om op te noemen. Nu lekker bijkomen. Ik ben er klaar mee. Vanavond pizza eten met de collega's, en op naar het volgende avontuur in Toscane.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten