zaterdag 12 januari 2013

listen to the music

Dat is nou wat ik elke avond doe luisteren naar mijn muziek. Chris Isaak hoor ik toevallig erg vaak, nou ja toevallig. Op mijn werk via de i-pod maar in mijn kamer is hij ook onmisbaar. Mijn kamergenote is een romanticus en doet haar vaak denken aan hele mooie momenten. Maar als je de tekst leest van het lied "wicked game" is ook weer heel mooi. Vooral op het eind "nobody loves no one". En dat is waar. Ook al heb ik momenteel geen relatie, maar er is altijd wel iemand van wie ik hou. Ik heb in de jaren dat ik in Italie werk zoveel mooie mensen ontmoet. En ook al spreek ik iedereen niet regelmatig of zelfs bijna nooit, de vriendschap staat. Als we elkaar wederzien is het zo mooi. We hebben elkaar zo veel te vertellen. Zo heb ik iemand ontmoet in Toscane en we kennen elkaar via het hardlopen. Als we elkaar schrijven is het super. En ik kijk er nu al naar uit hem weer te zien. Samen te lopen in de pineta.

De weg die ik heb gekozen is niet de makkelijkste, vriendschappen zijn daarom ook zo belangrijk voor mij. Ik kan me bijvoorbeeld geen leven voorstellen zonder mijn vrienden in Venetie. Of mijn beste maatje in Terni. Ieder gaat zo zijn weg. Ik kan me herinneren jaren geleden, toen ik van maandag tot vrijdag werkte, ik had een woning in Rotterdam, een auto, een vriendje...maar ik wilde altijd avontuur. En nu, ik deel een kamer met een vrouw uit Bassano del Grappa uit de Veneto. Zij is bijna 50. Heeft kinderen, gaat wellicht weer naar de USA na het seizoen. Zij is journaliste. Maar het is zo mooi zo veel verschillende mensen te ontmoeten! Ik moet er ook niet aan denken als het seizoen afgelopen is. Onze vriendschap is zo hecht en elke avond kletsen we wat af. En we praten nog geen eens over het werk, maar over alles en nog wat! En wat dacht je van de wijntjes en de prosecco's. Ik geniet daar echt van. En die motor heb je echt nodig wil je deze maanden doorkomen. De koks in de keuken zijn ook zo leuk. Vanavond ben ik verwend met een Bombardino Dessert. Normaal kom ik er nauwelijks en eet ik altijd wat er is. En nu werd ik even geroepen en ik kreeg zomaar een heerlijk dessert van een hele lieve collega uit Toscane. Dat vond ik super! En morgen eet ik, dankzij hem, een overheerlijke Cacciucco. Ja, wat vind je daarvan, een Toscaans visgerecht in de bergen eten....Ik hoef er niet veel voor te doen of ik word verwend. Maar ik zeg ook heel eerlijk, ik ben ook goed voor hen. Ik breng hen altijd lekkere koffietjes na de lunch of na het avondeten. En dat wordt zeer gewaardeerd. En oh ja, de vijf biertjes van de tap na het werk niet te vergeten!

Vanochtend ben ik boodschappen gaan doen in de Fassa Coop. En natuurlijk heb ik allemaal lekkere dingen gehaald voor ons in de kamer. Prosecco, chips, wijn, bier, nootjes...mmm. Kom ik uit mijn kamer en zowaar zie ik de voormalige eigenaresse van het hotel. Een leuk mens. Absoluut. Maar de controle is er. Dat heb je in een klein dorp. Ook wel weer grappig. Er gebeurt hier werkelijk helemaal niks spannends. Waar ik veel energie van krijg zijn de bergen. Ik sta op, ik kijk uit het raam en ik heb me toch een geweldig uitzicht op de Dolomieten. Altijd beter dan de Randstad en in de file staan. Get, nee daar moet ik niet meer aan denken. Ik heb me altijd ook het lazerus gewerkt in de Randstad, en ik heb elke dag in de file gestaan. Dat is toch niet leuk? En dan kom je op kantoor...en dan? Zit je binnen. Ik werd daar onrustig van. Buiten zijn is toch veel leuker?

Ok ik geef toe, hoe mijn leven er nu uitziet...ik heb geen huis gekocht, ik heb geen kinderen, geen relatie. Maar ik voel me enorm sterk dat ik doe wat ik wil. En ik ben ervan overtuigd dat velen dit niet durven...ook vandaag. Was zo grappig. Ik vertelde tegen mijn moeder dat ik 70 uur per week werk, of wel meer, zonder dag vrij. Ze vroeg of ik gek was....en voegde eraan toe dat dat in Nederland absoluut verboden was! Ja mam, I know, maar ik ben niet in Nederland, ik ben in Italië. En dit heet seizoenswerk. Je werkt je de tering voor 4 maanden en daarna vraag je een uitkering aan. Althans dat doen de Italianen. Ik niet, daar kan ik niet van leven als mens alleen zijnde, dat is zo laag. Ik moet doorwerken. Maar dit went ook en ik weet niet beter. Na Pasen ga ik denk ik lekker naar Venetie en wellicht ook naar Toscane. Ben nu ook volop bezig met andere dingen, nou ja, zoveel het kan. Aan mijn website werken lukt me niet, wat me ook de enige onrust geeft. Maar ik weet zeker dat als ik straks wat meer rust heb dat dat ook allemaal goed komt. En damned ik heb nog steeds de profielfoto's niet van Jeroen! Die zijn zo super mooi geworden...als ik die foto's zo zie, ja dan ben ik best trots. Dat plannetje komt nog denk ik dan...maar nu nog even niet.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten