Vanochtend heb ik 33 km gelopen in de Pineta (Pinewood). Van Marina di Bibbona naar Marina di Cecina. Een paar keer heen en terug, met daarbij een rondje Marina di Bibbona (paese). Het weer was geweldig. Perfect. Ik was daar een tijdje niet meer geweest, dat komt omdat ik in Castagneto Carducci werk, en woon in Sassetta. In de Toscaanse heuvels. Geen tijd gehad en daarbij de afstand. Als je 24/7 werkt dan heb je geen zin om nog eens de auto te pakken, 20 km te gaan rijden om een stukje te gaan rennen. Maar dit keer wilde ik wel. Ik heb vrij, en ik wilde nog een keer meer dan 30 km lopen. Ik heb altijd getraind in de heuvels, dichtbij huis, maar nu wilde ik een lange afstand afleggen op vlak en zacht ondergrond. Ik dacht in het begin...makkie. Door in de heuvels te lopen worden je benen ontzettend sterk en weet je op een gegeven moment niet beter. Maar het was alles behalve een makkie. Allereerst zag ik weer bekenden, en dat doet een mens altijd goed. Hardlopers die ik ken van vorig jaar. Giancarlo, Claudia de supersnelle atlete... als je die ziet lopen echt ongelooflijk. Heel sterk en snel. Die loopt een marathon makkelijk binnen de drie uur. Dat ga ik nooit halen. Maar respect. Een kwestie van trainen, trainen en trainen. Goed eten en uitrusten. De reden waarom het, denk ik, niet helemaal goed ging was dat ik mentaal er niet bij was. Moe gewoon moe. Ik wilde in eerste instantie 35 km lopen, maar het zijn er 33 geworden. Ik weet het, niet slecht, maar het tempo is werkelijk niet al te best. En ik denk dat ik me er maar bij moet neerleggen..ik ga geen PR lopen. Ik wil daar niet aan denken. Het moet realistisch zijn, en ik denk dat ik gewoonweg te veel van mezelf vraag. En daar betaal ik nu voor. Alles bij elkaar, het werk, de stress, alles zelf moeten regelen en doen. Al die jaren, nou goed, ik wil niet blijven klagen. Maar ik leg me er gewoon bij neer. Punt. En tijdens de marathon ga ik gewoon lekker lopen, en genieten van de route en Venetië. Ik ben geen topatleet. Ik doe ook maar wat. Ik neem nooit voedingssupplementen, Gatorade drink ik nooit. Ik neem niks extra's. Ook als ik loop drink ik niet. Maar daar ben ik aan gewend. Het enige wat ik wel neem is af en toe een banaan. Maar dat is dan ook alles. En als ik weet dat ik een lange afstand ga lopen, dan eet ik eenvoudige pasta in bianco met burro fuso en parmesaan. In ieder geval ben ik begonnen met het innemen van Natriumcarbonaat, hier in Rosignano Solvay wordt Bicarbonato di Sodio (Natriumcarbonaat) gemaakt. Dat kun je in de supermarkt kopen. Het is een middel om groenten te wassen, voor in de wasmachine te doen of voor de afwas te gebruiken. En ik neem het om kramp in de kuiten tegen te gaan. Dat lijkt wel heel bizar, maar een goede vriendin van mij die vroeger aan topsport deed heeft mij dat geadviseerd in te nemen. Elke dag een half theelepeltje in een glas water. Het proeft een beetje zoutig, maar het helpt. Vorig jaar heb ik het ook ingenomen, en het heeft geholpen. Dus waarom niet?
Vrijdag is mijn laatste werkdag bij hotel Bambolo. Vandaag en morgen lekker vrij. Het is heel onwaarschijnlijk, maar al snel zit ik in het mooie Umbrië en daarna ga ik naar Venetië om mijn vrienden weer te zien. De tijd vliegt dus echt. Ik weet nog in het begin, in mei toen het seizoen van start ging leken Venetië en Umbrië nog zo ver weg, maar nu is het bijna zover. Als ik zo terugdenk aan mijn werk in Val di Fassa, dat lijkt wel jaren geleden, maar dat zijn alleen maar een paar maanden. Kun je nagaan, wat er allemaal zo gebeurd in een jaar. Met oud en nieuw liep ik in een dirndl jurk rond en voor je het weet is het alweer zover. Kerst en Oud en Nieuw. Maar dan zal ik niet in een dirndl lopen, ik ga nu feesten met vrienden in Umbrië. Dat heb ik denk nou wel eens verdiend..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten