a beautiful day

Gisteren had ik een vrije dag, en dat is me prima bevallen. Mijn beste vriendje Marco uit Umbrie is mij komen opzoeken in Trentino en we hebben samen de hele dag geskied. Het weer was fantastisch, de sneeuw was perfect. We besloten de Sella Ronda te gaan doen. We vertrokken vanuit Campitello. Twee jaar geleden heb ik ook de Sella Ronda gedaan met een gids. We deden toen de groene route. Die gaat tegen de klok in. Dus, voor de verandering kozen we nu voor de oranje route, de route met de klok mee dus. Na een lekkere warme choco met slagroom in de skihut gedronken te hebben zijn we gaan skiën. Het was al best laat en ik maakte me zorgen of we het wel zouden halen. Want de liften gaan tot 16.30 - 17.45 uur. Dus, je moet ervoor zorgen dat je voor die tijd je rondje hebt gemaakt. Maar we gingen redelijk snel en we besloten zelfs extra afdalingen te gaan doen. Wat extra zwarte en rode pistes. Super gaaf! En ik ben zelfs van de Gran Risa af geweest. Dat vond ik best spannend. Dat is een muur ten top. Marco ging mooi naar beneden. Hij is een goede skiër. En ik ging toch met wat meer bochtjes. Maar ik vond het prachtig. De Gran Risa is een beroemde piste voor de WK afdalingen voor mannen, en het bevindt zich in het skigebied Alti Badia in het hart van de Dolomieten.

Wat heb ik genoten van de bergen. Een hele dag buiten zijn. Ook op het moment dat je de gondellift uitstapt in de vroege morgen en je ziet de witte bergen, de zon en wetende dat je gaat skiën in fijn gezelschap....dat is een cadeautje. We hadden niet geluncht, maar dat gaf ook niks. Nauwelijks honger. We hadden de een na laatste gondel weer naar beneden. Moe maar ontzettend voldaan. Daarna hebben we lekker apfelstrudel genomen met warme thee en die avond zijn we canederli, polenta, funghi en formaggio fuso gaan eten in een heel leuk restaurantje in Pozza di Fassa. Super!

Het was heerlijk, alsof ik een dag vakantie had. Nu ben ik weer opgeladen...althans. Wetende dat ik nog 2,5  maand non stop moet werken. Maar, ik mag niet klagen. Deze dag was mooi en neemt niemand meer van me af. Nu weer verder en hopelijk komen vast weer van die mooie dagen dat ik in de bergen mag rauzen!

dancing in Vigo

Vanavond ben ik mee gevraagd te gaan dansen in Pavone, een pub-discotheek in Vigo di Fassa. Hier wonen ongeveer 1500 man. Dus je kunt je voorstellen als een Rotterdamse even helemaal uit d'r heupen gaat op de dansvloer. De mannen en vrouwen zijn over het algemeen best boers. Een beetje gezet, oorbel in, buikje naar voren...lekker hoor :-)

Ik moet dit toch even kwijt. Wat anders. En ik kan er maar niet over uit...maar kun je het je voorstellen dat je met de lunch, met collega's onder elkaar, dat je patat eet met een groot stuk slagroomtaart? Ik kan me er niks bij voorstellen.. Goed, zoals gewoonlijk eten we gezamenlijk onder elkaar. De staff eet wat de pot schaft. Dat is over het algemeen goed. We mogen niet klagen. Tussen de middag eten we aan tafel, al om 11.30 uur en 's avonds rond 18.00 uur. Het lijkt altijd een soort wedstrijd of ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Maar het is voor sommigen net alsof ze altijd honger hebben. Ik denk nooit na over eten, althans, ik ben wel een lekkerbek, maar ik ben al heel blij dat wij als personeel eten krijgen, want dat kreeg ik in Umbrie en in Toscane niet. Dus, ik eet altijd wat er is. Ik ben ook altijd iets later.....maar potverdrie, ik krijg ook altijd de restjes! En dan kijk ik om me heen en dan geloof ik het gewoon niet. Sommigen zitten aan hun maaltijd met een toetje al voor hun neus. Dus, m.a.w. trek of geen trek, eten zullen we! De keuken in Trentino ken ik al redelijk, en er komt vast een dag dat ik relaxed kan genieten van al het culinaire wat deze streek te bieden heeft. En daarbij de keuken in het hotel is echt heel goed. Maar ik kan het gewoon niet geloven, en dit meen ik, dat je een bord patat neemt met een stuk taart...op 1 bord. Slagroom op de patat. Is dat lekker? En dan ook nog door elkaar eten!!

Formaggio nostrano puzzone Moena

Elke avond na het werk, zoals nu, is het een mooi moment om bij te komen. Angelica en ik hebben ontdekt dat we elke avond meer hapjes moeten hebben voor bij de borrel. We hebben helaas geen keuken, maar met improviseren komen we al heel ver. Gisteren heb ik lekkere salami gehaald en vanochtend in de supermarkt om de hoek heb ik kaas gehaald van de streek: de puzzone Moena. Hij is enorm sterk, maar bij een glas rode wijn is deze kaas echt heerlijk.
Angelica komt uit Bassano del Grappa uit de Veneto, de streek van Venetie en Verona. Daar wordt over het algemeen behoorlijk wat wijn, prosecco en spritz gedronken. Daar staat de Veneto ook bekend om. Ik vond het geweldig toen ze mij vroeg of ik Heineken bier wilde halen, maar natuurlijk! Heineken! What else? Er gaat werkelijk niks boven een Heineken biertje. Toch? Zo zie je maar weer, een klein beetje Nederland blijft toch bij me.
Nou lijkt het net natuurlijk alsof we mega-drinkers zijn, maar dat valt enorm mee. Overdag werken we ons echt suf en 's avonds is gewoon ons relaxed momentje. Zij corrigeert me ook altijd met mijn Italiaans. Zo grappig. Ik ben bijvoorbeeld dol op pinda's. In het Italiaans heet dat arachidi. Maar, ik zeg altijd aracadi en dat zijn vlooien of luizen...geen idee. Maar dat betekent iets heel anders dus! Samen een kamer delen is heel intens. In het begin dat ik OMG geen privacy. Maar we zijn zulke goede vriendinnen geworden. Soms zeggen we tegen elkaar...ik ga je missen! Op het werk, in de kamer, we zien elkaar meer dan wie dan ook! Mijn beste vrienden in Venetie, Toscane, Umbrie, Sicilie en in Nederland, mijn ouders, nichtes en zus zie ik veel minder. Annelin en Elle. Goh, wat mis ik die. Soms krijg ik foto's opgestuurd uit Nederland, en dan ben ik best emotioneel. Ze groeien en groeien. Ik ben dan zo trots op ze, en op mijn zus en haar vriend. Het zijn zulke lieve maar vooral ondeugende meiden! They are my life.

De tijd vliegt. Het heeft heel, maar dan ook echt heel veel gesneeuwd hier. Eindelijk. Volgende week komt mijn allerbeste vriendje uit Terni (Umbrie) mij opzoeken. Wellicht krijg ik een dag vrij, zodat we samen kunnen gaan skiën. Ik kijk daar nu al naar uit. Samen met Marco de Sella Ronda doen. Lekker polenta eten met goulash in een skihut. Skiën als een gek en even bijkletsen. Ik ben heel blij hem weer te zien, de laatste keer was in Umbrie, in september. Soms denk ik ook wel eens, hoe zou het daar zijn? Mijn hardloopvriendjes, de ouders van Marco, de stad, piazza Tacito, Strettura, Palazzo del Papa en panificio Vantaggi . Tsjonge wat fijn om iemand binnenkort dichtbij me te hebben waarmee ik het zo goed kan vinden. En vooral, we kunnen samen enorm lachen. Hier op mijn werk gedraag ik me, ik moet ook wel .... een viersterren hotel, maar ondertussen blijf ik de Silly Syl van Rotterdam hoor. Angelica zij laatst tegen me, ja zo af en toe komen dingen in je op.... ze zei: you are beautiful, just the way you are. Ook als ik opsta, zonder make up en met mijn haren in de war, maar ook op het werk als ik als heidi in mijn tiroleser jurk rondloop. Normaal ben ik daar heel nuchter in en denk ik, mens praat niet zo raar. Iedereen is mooi. Ik ben niet iemand die dan zegt, ja je hebt gelijk. En wellicht is mijn karakter ook dat ik dat niet wil of kan zien. Ik ben wie ik ben en dat voelt goed. Ik ga nou niet zitten filosoferen hoor. Dat is helemaal niet mijn ding. Maar ik zeg ook heel eerlijk, dat is ook wel een beetje Italiaans hoor, dat je zoiets zegt over iemand. Dat iemand mooi is. Wij Nederlanders zijn daar wellicht veel te nuchter voor. En dat ben ik toch ook, een Hollandse meid!

Waar ik vandaag veel aan gedacht heb is het festival Umbriabeecoming. Ik zag vandaag op FB een hele mooie foto van een artikel waarin staat vermeld dat Ryanair wilt samenwerken met Umbriabeecoming. Gaaf! Al dat vele werk wat we vorig jaar hebben gedaan om Umbrie te promoten in het buitenland, het festival, en alles wat daarbij komt kijken. Ik vind dit zo enorm mooi. En ik ben echt trots op Marco want hij is de motor van dit alles. Maar ik ben ook best trots op mezelf. Nu blijkbaar plukken we de vruchten ervan..na al dat harde werken, weinig slapen, niks verdienen. Mooi is dit. En dit geeft me zoveel energie. Wie weet wat hier weer uitkomt. In ieder geval is dit een heel positief bericht voor begin van het jaar 2013...Dit jaar wordt een fantastisch jaar! Jahoe!

listen to the music

Dat is nou wat ik elke avond doe luisteren naar mijn muziek. Chris Isaak hoor ik toevallig erg vaak, nou ja toevallig. Op mijn werk via de i-pod maar in mijn kamer is hij ook onmisbaar. Mijn kamergenote is een romanticus en doet haar vaak denken aan hele mooie momenten. Maar als je de tekst leest van het lied "wicked game" is ook weer heel mooi. Vooral op het eind "nobody loves no one". En dat is waar. Ook al heb ik momenteel geen relatie, maar er is altijd wel iemand van wie ik hou. Ik heb in de jaren dat ik in Italie werk zoveel mooie mensen ontmoet. En ook al spreek ik iedereen niet regelmatig of zelfs bijna nooit, de vriendschap staat. Als we elkaar wederzien is het zo mooi. We hebben elkaar zo veel te vertellen. Zo heb ik iemand ontmoet in Toscane en we kennen elkaar via het hardlopen. Als we elkaar schrijven is het super. En ik kijk er nu al naar uit hem weer te zien. Samen te lopen in de pineta.

De weg die ik heb gekozen is niet de makkelijkste, vriendschappen zijn daarom ook zo belangrijk voor mij. Ik kan me bijvoorbeeld geen leven voorstellen zonder mijn vrienden in Venetie. Of mijn beste maatje in Terni. Ieder gaat zo zijn weg. Ik kan me herinneren jaren geleden, toen ik van maandag tot vrijdag werkte, ik had een woning in Rotterdam, een auto, een vriendje...maar ik wilde altijd avontuur. En nu, ik deel een kamer met een vrouw uit Bassano del Grappa uit de Veneto. Zij is bijna 50. Heeft kinderen, gaat wellicht weer naar de USA na het seizoen. Zij is journaliste. Maar het is zo mooi zo veel verschillende mensen te ontmoeten! Ik moet er ook niet aan denken als het seizoen afgelopen is. Onze vriendschap is zo hecht en elke avond kletsen we wat af. En we praten nog geen eens over het werk, maar over alles en nog wat! En wat dacht je van de wijntjes en de prosecco's. Ik geniet daar echt van. En die motor heb je echt nodig wil je deze maanden doorkomen. De koks in de keuken zijn ook zo leuk. Vanavond ben ik verwend met een Bombardino Dessert. Normaal kom ik er nauwelijks en eet ik altijd wat er is. En nu werd ik even geroepen en ik kreeg zomaar een heerlijk dessert van een hele lieve collega uit Toscane. Dat vond ik super! En morgen eet ik, dankzij hem, een overheerlijke Cacciucco. Ja, wat vind je daarvan, een Toscaans visgerecht in de bergen eten....Ik hoef er niet veel voor te doen of ik word verwend. Maar ik zeg ook heel eerlijk, ik ben ook goed voor hen. Ik breng hen altijd lekkere koffietjes na de lunch of na het avondeten. En dat wordt zeer gewaardeerd. En oh ja, de vijf biertjes van de tap na het werk niet te vergeten!

Vanochtend ben ik boodschappen gaan doen in de Fassa Coop. En natuurlijk heb ik allemaal lekkere dingen gehaald voor ons in de kamer. Prosecco, chips, wijn, bier, nootjes...mmm. Kom ik uit mijn kamer en zowaar zie ik de voormalige eigenaresse van het hotel. Een leuk mens. Absoluut. Maar de controle is er. Dat heb je in een klein dorp. Ook wel weer grappig. Er gebeurt hier werkelijk helemaal niks spannends. Waar ik veel energie van krijg zijn de bergen. Ik sta op, ik kijk uit het raam en ik heb me toch een geweldig uitzicht op de Dolomieten. Altijd beter dan de Randstad en in de file staan. Get, nee daar moet ik niet meer aan denken. Ik heb me altijd ook het lazerus gewerkt in de Randstad, en ik heb elke dag in de file gestaan. Dat is toch niet leuk? En dan kom je op kantoor...en dan? Zit je binnen. Ik werd daar onrustig van. Buiten zijn is toch veel leuker?

Ok ik geef toe, hoe mijn leven er nu uitziet...ik heb geen huis gekocht, ik heb geen kinderen, geen relatie. Maar ik voel me enorm sterk dat ik doe wat ik wil. En ik ben ervan overtuigd dat velen dit niet durven...ook vandaag. Was zo grappig. Ik vertelde tegen mijn moeder dat ik 70 uur per week werk, of wel meer, zonder dag vrij. Ze vroeg of ik gek was....en voegde eraan toe dat dat in Nederland absoluut verboden was! Ja mam, I know, maar ik ben niet in Nederland, ik ben in Italië. En dit heet seizoenswerk. Je werkt je de tering voor 4 maanden en daarna vraag je een uitkering aan. Althans dat doen de Italianen. Ik niet, daar kan ik niet van leven als mens alleen zijnde, dat is zo laag. Ik moet doorwerken. Maar dit went ook en ik weet niet beter. Na Pasen ga ik denk ik lekker naar Venetie en wellicht ook naar Toscane. Ben nu ook volop bezig met andere dingen, nou ja, zoveel het kan. Aan mijn website werken lukt me niet, wat me ook de enige onrust geeft. Maar ik weet zeker dat als ik straks wat meer rust heb dat dat ook allemaal goed komt. En damned ik heb nog steeds de profielfoto's niet van Jeroen! Die zijn zo super mooi geworden...als ik die foto's zo zie, ja dan ben ik best trots. Dat plannetje komt nog denk ik dan...maar nu nog even niet.

twenty 4 seven

Zo voelt het...de dagen zijn voor mij allemaal gelijk. Of het nu zaterdag is of maandag. Het maakt niet uit! De dagen vliegen voorbij. Het enige wat ons bezig houdt is werken en werken. Eten in de keuken, de gasten het naar hun zin maken, en verder alles nemen zoals het komt. Dit seizoen is denk ik wel de zwaarste ooit. Zonder dag vrij. Dit moet je kunnen en willen. Mentaal moet je enorm sterk zijn dit vol te houden. Je neemt geen afstand, je bent altijd daar. Ik heb daarom ook besloten hardloopschoenen te kopen voor in de sneeuw zodat ik elke ochtend even kan lopen. Mijn hoofd leeg maken. Ook al heb ik mijn rust hard nodig, maar als ik dit niet doe dan ben ik alleen maar of in mijn kamer of in het hotel. Dat is zwaar. Ik heb al een paar keer met mijn Nike's gelopen in de sneeuw maar dat is echt geen doen. Met bevroren sneeuw glij je zo uit. En op de straten lopen is ook niet lekker met die uitlaatgassen. Dus, ik hoop dat de winkel in Canazei mij snel belt dat de schoenen zijn aangekomen. Can't wait.

6 januari is het vandaag. La Befana. Dat is een feestdag. Bij ons heet dat Drie Koningen. Maar dat wordt nauwelijks gevierd in Nederland, toch? Hier komt de Befana (heks) langs voor de kinderen. Die brengt cadeautjes en zoetigheid langs.

De tijd dringt het is tijd om me klaar te maken voor vandaag. Eerst wat boodschapjes halen bij de Fassa Coop in Vigo en dan weer naar het hotel.