zondag 23 juni 2013

hardlopen in Toscane

Het is niet onbekend dat ik veel loop, integendeel, ik denk dat de meesten het zo ondertussen begrepen hebben dat ik een hardloopfanaat ben. Ik train voor de marathon van Venetië. Wat me te wachten staat is bekend, het trainen, de kilometers maken, het uitrusten, goed eten, weinig drinken...althans dat laatste is een kritiekpunt. Ik hou nou eenmaal van mijn biertje. Maar eentje per dag mag best, of twee. Ik ben nou ook weer niet zo fanatiek dat ik me aan alle "marathon" regels hou. Maar ik ben enorm gedisciplineerd en ik maak me geen zorgen. Ik bereid me goed voor zoals ik altijd heb gedaan. Ik wil heel graag deze marathon onder de 3.30 uur lopen. Aan mijn trainingstijd is dat nog ver te zoeken, maar dat is prima. Ik maak de kilometers. Binnenkort ga ik vaker wat kortere afstanden doen met versnellingslopen. Ik train veel in de Toscaanse heuvels en dat is goed. Daar wordt je enorm sterk van.

Ik zit nu op een totaal per week van ongeveer 80 kilometer, wat nog best aan de lage kant is. Je gelooft dat niet, want ik kan me herinneren in Rotterdam dat ik max per week aan de 60-70 km zat. Dus ik doe het geloof ik toch wel aardig. Mij wordt aangeraden ongeveer 100 km per week te gaan lopen...uffa als ik daaraan denk, hoe is dat mogelijk? Ik ben nu al moe van al het rennen laat staan nog 20 km erbij! En daarbij het werk wordt alleen maar meer en meer..Nu komen de mensen, nu begint het seizoen en ik moet meer gaan trainen. Ouch!

Tot medio juli verblijf ik in het hotel. Dan ga ik voor een maand bij een vriendin in huis in Cecina. Het is hier mooi. En ik prijs mezelf elke dag dat ik in deze omgeving mag werken en leven. De ochtenden zijn geweldig als je gaat lopen. Op de wegen zijn dan bijna geen auto's. Je loopt door het Toscaanse landschap, naar Bolgheri. Je ziet de wijngaarden, af en toe rijdt een scootertje voorbij, de fietsers die je groeten. De zee is in de verte, de lucht helder blauw. Ontzettend mooi.

Gisteren was het druk met werken. Voor het eerst waren we volgeboekt. Vanochtend, na de 18 km, ben ik gaan helpen bij het ontbijt. Piero en Federico zijn mijn collega's. We zijn een team. En daarvoor doe je het. Elke dag ga ik met plezier werken, mijn collega Piero is de beste. Als ik terugdenk aan vorig jaar, dan is dit zo'n enorme verbetering. Er is altijd wat. En ook hier maak ik heel veel mee. Ik kan wel een boek schrijven, maar dit is heel relaxed samenwerken. We lachen elke dag en een dag niet gelachen is...

We zitten alweer op 23 juni, en het is gewoon zomer. Dat ik in Trentino werkte in een Dirndl lijkt wel gisteren. In de tussentijd heb ik zo veel meegemaakt, nieuwe mensen ontmoet..Ik denk dus echt dat mijn leven niet saai is. Gisteren zei een gast tegen mij, ook al ben ik niet het type wat graag vertelt over mijn privé-leven, maar velen vragen aan mij hoe ik hier zo terecht kom. En vaak antwoord ik dat ik al 5 jaar in het mooiste land van Europa leef. Met leuke vrienden en collega's heb ik het maar goed! En als ze mij dan ook nog zien in hardloopkleding, dan zeggen ze...wat moet jij toch sterk en positief ingesteld zijn. Ze traint ook nog voor een marathon...complimenti!

Vandaag is een trouwerij in het restaurant aan de overkant. Er zijn veel mensen, er worden foto's gemaakt, gedronken, gegeten en gedanst. Het bruidskoppel met familie verblijven bij ons in het hotel. Ik hoor nu het liedje: "and I miss you, like the deserts miss the rain"

Om 16.00 begin ik weer met werken. Ik sluit af om 00.00 uur. Een mooie zondag voor iedereen. Met veel zon, zee en prosecco. Evvai!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten