zaterdag 8 juni 2013

bliksembezoek aan Umbrie

Vorige week zondag had ik vrij, het was eindelijk mooi weer! Eerst ben ik 23,5 km gaan lopen in Marina di Cecina. Ik kwam daar Giancarlo weer tegen, een atleet/vriend die zo elke dag 30 km loopt. Hij coacht mij voor de marathon van Venetie. Binnenkort gaan we met een groep 25 km lopen.

Ik was vroeg gaan lopen, rond 7.30 uur zodat ik om 11.30 uur kon vertrekken voor de vernissage, pool party in Castello di Montignano. Georganiseerd door Puntozeroart in Terni. Yeah! See and to BEE seen.. Van Castagneto Carducci naar Massa Martana. Dat is ongeveer 300 km rijden. Dat is niet naast de deur en daarbij denk ik dan, dat is van Rotterdam naar Amsterdam 5 keer! En dan moet ik ook nog terug. Ai..best veel. Mijn VW Polo kan heel veel hebben. Ze begint meer Italiaanse te worden zoals ik...like it! Mijn auto kan alles hebben, heeft al her en der wat deukjes, maar daarvoor ben je in Italië. Toch?

Goed, ik ben nu weer bijna een week verder en ik heb elke dag gewerkt. Morgen ben ik vrij, en wat ik ga doen is nog vaag, maar zeker is dat ik morgen lekker weer 25 km ga lopen. Dan zit ik in een week op 100 km. En dit is nog maar het begin. We zijn pas in juni. Mijn marathon in Venetie is in oktober. In juli en augustus wordt het zwaar trainen, want dan is het hier ruim 30 graden. En ga dan maar eens even 35 km lopen. Maar ik ben het gewend, ik ben een bikkel, dus kom maar op!

Bolgheri..idyllisch zo mooi..
De 20 dagen proeftijd zitten erop. En we gaan door. Sylvia rocks in Tuscany. I can stay this summer @hotelbambolo in Castagneto Carducci. En ik moet zeggen, deze omgeving is wel heel cool. Even over de beroemde Strada del Vino richting Bolgheri rennen..ik ken minder leuke routes moet ik zeggen..insomma. Ook de route van het historisch centrum Castagneto Carducci naar Sassetta is heel mooi. Heuvel op en heuvel af. Vanaf de heuvels zie je het mooie Toscaanse landschap en de zee.  En ik raak er maar niet over uitgepraat. Toch, ik voel me dan enorm rijk. Allereerst het rennen, je lekker voelen, en dan het uitzicht. Het leven in Italië is zeker geen rozengeur en maneschijn. Maar ondanks dat, ik zie altijd het positieve ervan in. Geniet gewoon met wat je doet. Maar wees vooral happy met jezelf en met de dingen die je doet. En dat kan vaak heel eenvoudig zijn. Bijvoorbeeld, toen ik laatst liep in de pineta, kwam een Duitse vrouw op de fiets naar me toe en stak haar duim in de lucht...van "goed zo!" Ik liep goed, relaxed en in een heerlijk tempo. Dat geeft je dan weer vleugels. En dan slik ik even...dit doe ik gewoon! Woah wat tof. En ik geef toe, soms ben ik het ook zat maar dit soort momenten geven me weer enorm veel energie. Ik leer zo veel mensen kennen, zoveel verschillenden. Dat is leuk. Ik sprak laatst met een ondernemer in het hotel uit Como, hij maakt design "hand made in Italy" brillen. En hij verkoopt ze overal ter wereld. Zelfs in China en Japan! Tof toch? Dat is fantastisch,  andere verhalen horen... Ik ben ook best een einzelgaenger geworden, denk ik.
Ik doe gewoon wat ik wil. Ik ben ook wel gevoelig hoor, zoals een goede vriend uit Val di Fassa tegen mij zegt. Dat klopt. Maar, niks wat mij tegenhoudt. Tuurlijk op een dag zet ik ook foto's op FB van mijn vriendje, huis en kids..maar wanneer. Keine Ahnung. Er is nog zoveel te doen en ik wil eruit halen wat erin zit! That is my spirit...I am Supertramp!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten