snowshoeing in de Monti Sibillini

Wandelen met sneeuwschoenen vind ik geweldig. Zeker als er verse sneeuw ligt in de bergen!

Vorige week heb ik een geweldige tocht gemaakt met Umbria Trekking. Een gids uit Terni, Alessio, begeleidde ons door het massief Monti Sibillini. We begonnen achter het dorpje Castelluccio di Norcia, via de Pian Perduto naar de top van Poggio di Croce. Gedurende de tocht hebben we genoten van de natuur, de sneeuw en de verhalen die Alessio ons allemaal vertelde over het Nationale Park van de Monti Sibillini.

Het gezelschap en de prachtige vergezichten maakten de tocht compleet. Ik kan deze tocht iedereen aanraden die op vakantie in Umbrië komt.

En vergeet niet te lunchen in een van de restaurants in Castelluccio di Norcia. Veel gerechten zijn gebaseerd op linzen. Op de Piano Grande heb je "linzen velden". De "zuppa di lenticchie" is mijn favoriet. Die maak ik soms ook thuis. Een heerlijke stevige linzensoep met varkensvlees, een sjalotje, wortel, selderij, knoflook en als finishing touch: crostini's, extra vergine olijfolie uit Umbrië en geraspte geitenkaas erover (pecorino).. lekker!

In Umbria si mangia e si beve ;)

a new Personal Record

De hele maand februari is het feest in Terni, Umbrië. Sint Valentijn is de patroonheilige van de stad en 14 februari is Valentijnsdag. Er worden allerlei activiteiten en evenementen georganiseerd. Zoals de marathon van Terni. En uiteraard, ik was erbij!

Zondagochtend vroeg om 6.30 uur, ja je leest het goed, vertrokken we vanuit Chiusi, Toscane, naar Terni. Samen met Rosita en Mirco, hardloopvrienden van Filippide, ging ik de halve marathon lopen. We waren in goed gezelschap. De ouders gingen zelfs mee. Heel gezellig! En waar werd natuurlijk over gesproken in de auto, ETEN! Ja geweldig.

Om 10.00 uur was de start in Ferentillo. Een klein middeleeuws dorpje in de Valnerina. De Valnerina is in de provincie Terni waar de rivier Nera doorheen stroomt. De omgeving is bossig en erg groen. Het is een truffelgebied.

Vanaf Ferentillo liepen we op landweggetjes door een aantal boerendorpjes richting de Cascata delle Marmore. Best heuvelachting. We liepen door het waterpark van de Cascata delle Marmore waardoor we de watervallen naar beneden konden zien storten. Wat immens. Prachtig. En omdat het warm was, 19 graden, was een beetje water op je gezicht niet vervelend.

Na de Cascata delle Marmore liepen we heuvelafwaarts, via Papigno (een klein plaatsje waar de films van Benigni zijn opgenomen) naar Terni.

Ik liep op schema, en ik kon het bijna niet geloven... ik ga een PR lopen! Ik liep gemiddeld 4.45 per/km. De laatste 2 kilometer in het centrum van Terni waren zwaar, heel zwaar. Op een gegeven moment was een splitsing voor de marathon en de halve marathon. Ik moest er niet aan denken een hele te lopen! Ik zat er gewoon doorheen. Ik naam de weg van de halve marathon. Uffa.

De finish heb ik gehaald in een hele mooie tijd: 1.40,50. Daar ben ik suuuuuuper blij mee! Een mooie medaille hebben we gekregen en een roos. En nee, er waren dit keer geen broodjes porchetta (varkensvlees) bij de finish! Maar fruit en water. Dat is lekker na een wedstrijd, nietwaar?

En om te vieren dat we allemaal de finish hebben gehaald, zijn we met z'n allen, dus ook met de supporters, voor een lunch naar een gezellig restaurantje gegaan in het plaatsje Marmore. Buon appetito! Antipasto misto, pasta met truffel en een fles vino Umbria Rosso.

bij de Cascata delle Marmore

route Marathon van Terni

Half Marathon San Valentino Terni Umbria 16 February 2014 door Supertramp1976 op Garmin Connect - Details

Cross running in Arezzo, Tuscany

Castiglione del Lago ligt niet ver van Arezzo, Toscane. Met ons hardloopgroepje gingen we de wedstrijd "Su e giù per le Torre di Gnicche" (12,5 km) in Arezzo lopen. Vanochtend om 7.30 uur  vertrokken we met de auto uit Castiglione del Lago... oeps! Het regende enorm. Dat wil je niet weten. Het leek wel een waterval waardoor we reden. Je zag niks meer door de ramen, alleen maar regen. En dan denk je oh oh, het is ook nog eens een cross wedstrijd. Dat is in de modder lopen! Uitglijden! Water! Vies worden!

Daar aangekomen was de organisatie weer druk bezig met allerlei lekkere dingen klaarmaken voor na de wedstrijd. Daar kijk ik natuurlijk weer naar! Dat is zo typisch Italiaans. De volgende keer moet ik daar een foto van maken! Meedoen aan een hardloopwedstrijd in Italië is super leuk. Je hoeft bijna nooit pasta of wijn te kopen. Alles krijg je mee naar huis. Na afloop kun je je rond eten met bananen en sinaasappels. Wat raar! Nee, geef mij maar bruschetta met olijfolie, een broodje porchetta (varkensvlees), stokbrood met Nutella, crostini's met paté, en ambachtelijk bier proeven. Ja da's pas lekker na een hardloopwedstrijd! Niks Gatorade! Italianen zijn fanatieke sporters, maar ook flinke eters! Zoals ik... nou ja. Dat valt best mee. Zeg maar, ik ben "una buona forchetta" m.a.w. een lekkerbekkie.

Een leuke wedstrijd deze cross loop. Mooi lopen in de Toscaanse heuvels. In de natuur, heerlijk door het land. En dat zo dichtbij Umbrië.... je zult er maar wonen!
Su e giù per le Torre di Gnicche by Supertramp1976 at Garmin Connect - Details

Torre di Gnicche Toscane

broodje porchetta!

rainy day(s) in Umbria

Het is al een aantal dagen, nou ja, zeg maar een aantal weken.. maanden! dat het weer zo troosteloos is. Regen en regen. Mist, koud. Alsof ik in Nederland ben. Of misschien wel erger, in de Noordpool! Ik wist niet dat het zo koud en regenachtig kon zijn in Umbrië. En we zitten toch echt in centrum Italië, ten hoogte van Rome. Je zou in eerste instantie denken, richting het zuiden is het weer altijd beter. Ja, in het zomerseizoen. Want hier heb je echte heerlijke, warme zomers. Wat kijk ik daar naar uit... Maar in de winter kan het vies tegenvallen, bah. Ik ben het zat geworden die regen! Ik loop al een week lang met mijn skipak aan. In mijn huis is het niet erg warm, maar ook niet koud. Maar om in mijn spijkerrokje met panty rond te lopen in huis zie ik echt niet zitten. En mijn was wordt ook maar niet droog! Dat hangt al een week op een droogrek. Heb je een beeld?
 
Zelfs een rondje hardlopen is bijna onmogelijk. Ik ben zeker geen watje, want regen, wind, hagel of -10. Ik ga lopen. Gisteren heb ik ook in de stortbui relaxed 10 km gelopen. Zeiknat natuurlijk. En vandaag wilde ik 15 lopen. Maar nu denk ik... laat maar even.

Ik heb gisteren, omdat het koud is, linzensoep gemaakt. Daar had ik zin in! Dat heet hier zuppa di lenticchie. Ik heb daar al uitgebreid over geschreven op de blog van Villa in Umbria: Het is winter! Tijd voor zuppa di lenticchie Alleen het nadeel is wel, als je alleen woont maak je vaak eten klaar voor een heel legioen. Dus nu ook, ik heb een pan vol soep. Hij is heerlijk, maar om nu een week lang dat te eten! Ik heb de helft ingevroren, met de hoop dat het over een week of 1-2 nog te eten is.

Hoe dan ook, ik ben trots op mezelf dat die Umbrische linzensoep gelukt is. Ik hou van soepen. En de bruschette met paté van de slager waren overheerlijk, mjammie. Het toetje! Die ontbreekt nooit. Niet zelf gemaakt, panpetato! Dat is pure chocolate met noten en peperoncino...

Ja, dat ik nog niet tonnetje rond ben hè ;) nee, dat zal nooit gebeuren. Althans... in Umbrië heb je zoveel lekkere dingen.