Running...a good start of a Sunday morning in Umbria

Allereerst baal ik dat ik mijn activiteiten van mijn Garmintoestel momenteel niet kan overzetten op mijn Garmin Connect. Dat is sinds vandaag, get wat kan ik daarvan chagrijnig zijn. Maar dat houdt niet weg dat ik vanmorgen niet lekker heb gelopen. Afgelopen maandag heb ik 8,70 km gelopen in Tuoro, en nu ruim 10 km in Castiglione del Lago. Ik heb samengelopen met Giovanni. Iemand die ik nog niet kende. Normaal loop ik altijd alleen, maar dit keer dus niet. Een atleet die mooie tijden op zijn naam heeft staan voor marathons. Ik geloof dat zijn PR rond de 3.05 is...pff. Nou daar kan ik van dromen.

Castiglione del Lago is een Middeleeuws dorp aan het Trasimeense meer in Umbrië. Vorige week was ik daar voor de eerste keer. Er was markt. De terrasjes waren open. Er heerste een gezellige sfeer. Toen dacht ik: "ja, ik zou hier kunnen wonen". Gisteren heb ik een appartement in het historisch centrum van Castiglione del Lago bezocht. Klein, bestemd voor maximaal twee personen. Maar ik ben alleen, dus wat is het probleem? Er is een grote slaapkamer, badkamer, woonkeuken, maar het terras! Die is te bereiken via een smal trappetje naar boven. Wat een uitzicht over het Trasimeense meer. Zonnetje erbij... Ik zag me hier al stiekem zitten met een goed glas Sagrantino!

Ik ben al bijna een maand in Umbrië. Het lijkt veel langer.
Wat de zondag mij vandaag weer gaat brengen, geen idee. Maar ik verveel mij nooit. Er is zoveel te zien en te doen in Umbrië. Al rij ik langs het meer, en ik zie de glooiende landschappen in allerlei kleuren. Rood, geel, groen. Het is herfst. Zucht, Umbrië mooi.

de trap naar Castiglione del Lago

Lago di Trasimeno

De omgeving van het meer kende ik niet goed, maar daar komt zo langzamerhand verandering in. Gisteravond ben ik samen met mijn collega en gezin naar een "sagra" geweest in Tuoro sul Trasimeno. Sagra betekent volksfeest. De dorpsbewoners komen op de avond van de sagra in de "taverna", bistro, eten en drinken wat de families, de Italiaanse mama's en de koks van de buurtrestaurants die dag hebben klaargemaakt. De gerechten zijn overweldigend heerlijk en vers. Wij gingen naar de Taverna del Cinghiale. We konden kiezen tussen de pappardelle al ragù di cinghiale, of de cinghiale in umido. Cinghiale betekent overigens everzwijn. De jacht op de wilde everzwijnen is nog steeds gaande. Dus, je raadt het al, gisteren hebben wij verser dan vers gegeten! Samen met andere mensen aan lange tafels, plastic borden, bestek en bekertjes..wat maakt het uit. We hebben heerlijk gegeten! En het gezelschap kon niet beter.

De "dolci fatti in casa" huisgemaakte taarten met een glaasje vin santo lieten we uiteraard niet voorbij schieten. Met ons buikje rond hebben we nog gezellig gekletst op het plein waar muziek was en gedanst werd.

Wat een feest in Umbrië en wat een prachtige omgeving. Overal heb je nu van die markten en volksfeesten. Vandaag viel ik ook met mijn neus in de boter. Elke derde zondag van de maand is er markt met locale producten in Castiglione del Lago.

markt Castiglione del Lago

Witte truffel markt in Città di Castello, Umbria

Na mijn eerste werkweek bij Villa in Umbria ben ik gisteren naar de "witte truffel" markt in Città di Castello geweest: Il Tartufo Bianco, mercato nazionale. Een traditionele jaarmarkt met seizoensspecialiteiten uit Umbrië. Er stonden kraampjes met allerlei eerlijke, lekkere en pure regioproducten. De truffel is heel zeldzaam en daarom ook duur. Desalniettemin stond deze delicatesse bij de kraampjes in het middelpunt van de belangstelling van alle fijnproevers.

Via de website "Umbria eventi" ben ik terechtgekomen bij dit evenement. In de herfstperiode in Umbrie heb je enorm veel keuze aan markten, sagra's en dorpsfeesten. Ik besloot naar Città di Castallo te gaan. Een klein middeleeuws dorp gebouwd op een heuvel. 

Midden op het plein stonden de marktkraampjes met hun culinaire lekkernijen. In de Palazzo Bufalini, een gebouw tegenover de marktkraampjes kon je wijn en olijfolie proeven. Bij de entree moest je een wijnglas kopen voor 6,00 euro en dan kon je alles proeven wat je maar wilde. Ok!
Cantina's uit Montefalco, Todi, Orvieto en Arezzo (Toscane) presenteerden hun culinaire en smaakvolle wijnen. Vooral de Sagrantino's uit Montefalco waren goed vertegenwoordigd.

Na mijn wijnrondje in het paleis....... "hik" was ik tot de conclusie gekomen dat ik de wijn van "Fattoria di Monticello uit San Venzano (TR) het allerbeste vond. "Vini per passione". Wijn voor passie. De witte wijn "Ginestrello", een Grechetto (typische druif uit Umbrië) en de rode wijn "Salomone", een Cabernet Sauvignon. Ik ben geen sommelier, maar een liefhebber. Dat maakt het verschil. Ondanks dat, ga ik meer begrijpen van wijnen in Italië, en met name van wijnen in Umbrië. Logisch natuurlijk. Ik woon en werk in het groene hart van Italië!

Wanneer ik deze Grechetto en Cabernet ga drinken, geen idee. Maar op z'n minst met een gezellig etentje bij vrienden of familie!

Umbria vino rosso

markt

witte truffel en zwarte truffel

12e eeuws klooster in Umbrië

De bladeren van de bomen hebben rood, geel, goud en oranje kleuren. Het heuvellandschap is groen. De tijd van de kastanjes is aangebroken, de wijnen "Novello" worden jong gedronken. Het is herfst in Umbrië.

Vandaag ben ik samen met mijn collega van Villa in Umbria huizen en appartementen gaan bezoeken. We zijn naar het zuiden afgereisd met de auto en we hebben vier locaties bezocht. Allemaal heel verschillend. Van villa's tot appartementen in een klooster.

"Il Convento" is een klooster in Lugnano, Umbrië. Dat is een Franciscaner klooster uit de 12e eeuw. Dit erfgoed is gebonden aan het wonder van de heilige Franciscus die een kind, ontvoerd door een wolf, bevrijdt. Van dit wonder is een fresco te zien in de kerk. De eigenaar van de drie appartementen in het klooster die Villa in Umbria verhuurt vertelde ons het verhaal. Erg interessant.
We kregen een rondleiding. Om het gebouw ligt een mooie tuin met zwembad en tennisbaan. Maar het meest indrukwekkende vond ik de kruisgang versierd met fresco's en de antieke put op de binnenplaats. Alsof je teruggaat naar de tijd...

Il Convento

Rond lunchtijd hebben we gegeten in het restaurant Il Roscio in Attigliano. Een leuke locatie. Van buitenaf zou je er niet zo naar binnen gaan, want het ligt langs de weg. Maar ik moet zeggen, de pasta was erg lekker! Als laatste hebben we een villa bezocht dichtbij Orvieto. De stad met zijn prachtige kathedraal.