dinsdag 29 oktober 2013

nog 14 bruggen

Bij de start zat in mijn hoofd binnen de 3:30 uur lopen. Ik kreeg als advies de halve marathon onder de vijf minuten per km te lopen. Dat ging goed. Zonder problemen, want ik voelde helemaal geen pijn. Ik liep ontspannen en ik genoot van de omgeving en van de supporters. Ik had eerst muziek op, maar daar was ik al snel mee gestopt. Er stonden zoveel supporters en bandjes langs de weg. Dat was gewoon te leuk om mee te maken. Ik liep op schema...

Vanaf 30 km ging het absoluut bergafwaarts. Die tussenstops werden alleen maar langer en langer. Eten en drinken moest ik. Dat was belangrijk. Ik zat er doorheen. Jeetje wat was ik het zat. En toen ging door mijn hoofd: "Ik doe dit voor mijzelf en ik heb pijn. Is dit leuk?" Een PR zat er niet in.

Na de Ponte della Libertà renden we Venetië in. Daar kwam overigens ook geen einde aan. Dat is de bekende brug voordat je de Dogenstad in komt. De lange brug van Venetië naar het vaste land. In het begin van deze brug zagen we de stad in de verte, maar we moesten nog 7 km...Velen gingen wandelen. Dat ging ook nog door me heen. Wandelen. Heerlijk. Ik was zo moe! Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. Ik wilde ervan af..

Eindelijk, ik rende Venetië binnen. Bij de eerste brug stond: "Voor de finish nog 14 bruggen te gaan!" We moesten nog 4 km lopen met 14 bruggen erbij...Waaaaaaah! Mijn kuiten!

De "marathon" brug bij de Punto della Dogana naar het San Marco plein was gaaf. Het stuk op het San Marco plein was onvergetelijk. Adrenaline..alsof je op de Coolsingel liep, maar dan op het mooiste plein van de wereld. Althans voor mij! Nog 1 km...

We werden aangemoedigd door vele supporters, onze namen stonden op onze startnummers. En ik hoorde ook mijn naam regelmatig, ik keek dan om, maar geen idee wie mij riep! Dat maakte op dat moment niet uit. Ik voelde me gesteund. Dat deed me goed, want zwaar had ik het.

Aangekomen bij de finish was ik op, werkelijk. Ik was zelfs een beetje duizelig. Maar voldaan! Wat een kick! Geen PR maar wel een goede tijd 3:41,24.

Een volgende marathon? Mah, insomma. Geen idee. Ik denk dat ik mijn Nike's even in de wilgen hang. Voor wat betreft marathons. Ik kan er nog zoveel lopen. Nu is het ook eens tijd voor wat rust en kleinere wedstrijden lopen. Zoals halve marathons of 10 km.

De laatste vier marathons heb ik altijd alleen getraind. Misschien is het ook eens beter dat als ik er weer een ga doen, dat ik dan meer gericht ga lopen, wellicht met een groep of onder begeleiding van een trainer. Iemand die mij volgt en adviseert. De volgende wil ik onder de 3:30 lopen. En niet meer met een voorbereiding uit de losse pols. De resultaten liegen er niet om, maar met andere mensen hardlopen is misschien ook weer eens leuk..toch?


een van de 14 bruggen..

Expo

ponte della Venice marathon
@Vaporetto

donderdag 24 oktober 2013

krentenbollen en bananen

De laatste avond in Nederland, morgen vertrek ik weer naar Italië. De koffer is gepakt, allang van te voren. Waarom? Normaal ben ik helemaal niet zo, integendeel. Ik ben een beetje "veritaliaanst". Veel doe ik op het allerlaatste moment. Maar nu dus even niet.

Zondag is DE marathon van Venetië. Zenuwachtig. Ja, dit keer wel. En ik weet waarom: 1) ik wil weer een PR lopen; 2) de muur. De muur op de Ponte della Libertà. Het 35 km punt. De man met de hamer wacht daar op mij. Precies voordat ik de stad in loop. En dan komen weer de O ZO bekende vragen in me op: "Waarom doe ik dit, en hoe kan het zo zijn dat ik dit leuk vind? Ik probeer dan aan leuke dingen te denken. Ik draai een soort knop om. Want als ik zeg: "ik kan niet meer, ik ben kapot", dan krijg ik het alleen maar moeilijker. En dat moet ik zien te vermijden. Toen ik vorig jaar de marathon van Limone liep, voorbij het 30 km punt had ik het zwaar. De weg naar Malcesine was saai. Het begon te regenen, en we liepen met weinig man. Ik was mijn muziek zat. Ik dacht aan Manuela. Een goede vriendin van mij uit Arco. "Na de marathon zal ze weer lekker voor mij koken!" En dat was ook echt zo. Daar keek ik naar uit. Bij Amsterdam was dat anders. Toen waren mijn ouders er. Bij het 30 km punt en bij de finish stond mijn moeder er. Dat was mooi. En ook al had ik het toen zwaar, ik dacht, er wacht iemand op mij bij de finish dus GO!

Nu zal ik ook iemand hebben bij de finish, althans dat hoop ik. Antonio. Hij is mijn beste vriend uit Venetië. Ik ken hem sinds 2003, 10 jaar. Hij heeft een bar in de wijk Santa Croce. Ook al spreken we elkaar niet veel, en zien we elkaar misschien twee keer in het jaar, we zijn er voor elkaar. Geweldig. Als het hem lukt dan staat hij bij de finish met een spritz en tramezzini....super lekker! Kijk, als ik dit vooruitzicht heb en ik zit er helemaal doorheen, dan ga ik hieraan denken. Geeft mij energie.

Morgen vlieg ik vanuit Amsterdam naar Treviso. Als het goed is zal ik rond 16.00 uur in Venetië zijn. Dan richting het San Marco plein lopen waar Adriano op mij wacht.
De krentenbollen en bananen gaan mee. Evenals de cup a soup, gezouten drop, pasta...?! ja pasta! Ik wil in mijn appartement "pasta in bianco" eten. Het gaat nu om de koolhydraten en niet om het lekkere. Zondagavond ga ik lekker eten, als het lukt bij Bancogiro. Mijn favoriete restaurant. Maar de laatste twee dagen, rust, eten en misschien 1 of 2 biertjes.

Mijn i-pod is gereed. Mijn garmin horloge is opgeladen. De koffer is ingepakt. Laat maar komen! Ik ga gewoon die 42,195 km lopen. Wat is daar nou moeilijk aan? Claudia, een atleet uit Cecina, heeft mij vorig jaar gezegd toen we samen in de "pineta" liepen..."een marathon moet je gewoon binnen de 3 uur lopen." Tja, wat ik daarop geantwoord heb?

Niks is onmogelijk. Een marathon nu binnen de 3 uur is voor mij onhaalbaar. Ik denk dat ik hem gewoon ga uitlopen. Ik ga genieten. Niks PR. Maar toch...


maandag 21 oktober 2013

Umbria degustazione

Voordat ik weer terug ga naar Italië vind ik dat ik eerst nog even terug moet komen op de Umbrië proeverij die wij onlangs hebben georganiseerd in de Trinitatiskapel in Dordrecht.

De eerste keer dat ik in Umbrië ben geweest kan ik me nog herinneren als de dag van gisteren... In Montefalco. Het jaartal weet ik niet meer precies, maar wat ik me nog altijd kan herinneren is dat ik erg onder de indruk was van de ongerepte natuur en de Middeleeuwse steden in Umbrië. Ik sprak toen geen woord Italiaans, het was allemaal nieuw. Het Italiaanse eten vond ik ook zo lekker daar! Het eerste diner met de familie was in een restaurant in het plaatsje Montefalco. Daar heb ik voor het eerst gnocchi al sagrantino gegeten. Gnocchi zijn aardappelballetjes en sagrantino is een lokale wijn uit Montefalco.

Al snel had ik door dat ik hier terug wilde. Wanneer en voor hoe lang wist ik niet. Maar nu, ongeveer 15 jaar later, ga ik werken bij Villa in Umbria, een verhuurorganisatie in Umbrië. We verhuren vakantiewoningen in Umbrië. Ik ga me vestigen in de buurt van Perugia. Wie had dat ooit gedacht? De stad van de chocolade, de leuke winkels, de terrasjes, de universiteit en het evenement Umbria Jazz. Het was een droom en mijn droom is werkelijkheid geworden...

Waar ligt Umbrië? Umbrië wordt het groene hart van Italië genoemd. De regio is in het midden van Italië. Aan de Oostkant zijn de Apennijnen die overgaan in heuvellandschap dat grotendeels grenst aan Toscane. Het Umbrische landschap herbergt mooie meren zoals het Trasimeense meer, belangrijk voor visvangst en watersporters, en het meer van Piediluco waar veel (internationale) roeiwedstrijden worden gehouden. In het zuiden ligt de grootste waterval van Italië: Cascata delle Marmore.
Een minder toeristisch bezienswaardigheid is Castelluccio. Een dorp op een 1500 m hoogte liggende oppervlakte "Piano Grande". Deze hoogvlakte strekt zich uit tot aan de Monti Sibillini met zijn bergen tot 2500 m hoogte.

Castelluccio

Umbrië is voor mij natuur en rust. Hier komen nog niet zoveel toeristen als in Toscane. Als je van de geijkte routes afgaat, en je wilt lekker fietsen, wandelen of hardlopen, heb je het hele rijk voor jezelf. Dat is toch heerlijk! En na het sporten bijvoorbeeld rust je lekker uit in een van de vele restaurantjes waar het eten altijd verrukkelijk is. De steden in Umbrië hebben nog hun Middeleeuwse karakter. Ze liggen niet ver van elkaar af. De belangrijkste steden in Umbrië zijn Perugia, Assisi, Gubbio, Spello, Spoleto, Norcia en Orvieto. Er zijn ook nog andere historische dorpjes met hun kunstschatten die Umbrië zo bijzonder maken.

Perugia, de stad waar ik ga wonen, heeft naam met zijn industrie van zoet en voedingswaren en Terni is bekend om zijn ijzer en staalindustrie. De bevolking van Umbrië houdt graag oude tradities in ere. Elk jaar laat elke stad of dorp hun oude tradities weer herleven. Als toeschouwer is het dan net alsof je terug gaat naar de middeleeuwen. Zo bijzonder om mee te maken!

Perugia


Een sagra is een dorpsfeest dat meestal in het teken staat van een traditionele specialiteit (truffel, honing, kastanje, everzwijn etc.). De sagra's zijn vaak in de zomer. Het eten is vaak heel simpel maar erg lekker! De "nonna" of de "mamma" staat dan in de keuken de heerlijkste gerechten voor te bereiden. Zij koken dan op authentieke wijze.

Tijdens de Umbrië proeverij hebben wij een aantal lokale wijnen uit de omgeving van Terni laten proeven. Cantina Ponteggia is een wijnkelder waar verschillende soorten wijnen en extra vergine olijfolie worden gemaakt. Het is een familiebedrijf. Marco komt uit Narni en is in vaste dienst bij deze wijnkelder. Hij heeft een enorme passie en drive voor het maken van wijn. Hij heeft al menig keren een proeverij georganiseerd op locatie tijdens het Umbriabeecoming festival. Een festival voor promotie van de streek.
De wijnen van Ponteggia zijn lekker, en de wijnen die wij hebben laten vervoeren naar Nederland zijn:

Eva
Een rosé gemaakt van de druiven: 20% Montepulciano, 20% Merlot en 60% San Giovese. Ik zelf vind deze wijn heerlijk! Als ik in Umbrië ben kies ik vaak voor rosé. Heerlijk bij kaas, vis of soep. Eigenlijk bij alle gerechten is deze wijn lekker.

Anita
Een witte wijn gemaakt van de druif Malvasia 100%. Een droge wijn lekker bij wit vlees, vis en kaas. Ik ben niet altijd een witte wijn liefhebber, maar hij is lekker hoor!

Beatrice
Rode wijn. 100% Sangiovese. Lekker wijntje voor bij de bbq en oudere kaas. Een aanrader.

Lorenzo
Rode wijn. 100% Cabernet. Heel erg goed. Deze wijn was de beste. Een beetje zwaar, maar absoluut een topper. Prima bij vleesgerechten, oude kazen of stevige soepen.


Umbrië proeverij



Umbrië proeverij


 
Umbrië proeverij


Umbrië proeverij

Umbrië proeverij

Daarbij hadden we ook bier. Ambachtelijk bier "birralpan" La Birra Umbra! Ik ben een bierdrinker, zeker weten. Als het warm is of ik heb gewoon dorst dan drink ik graag een pilsje. Dit bier is nieuw en heeft absoluut een ambachtelijk karakter. De Thesan (donker bier) en de Mania (wit bier). De gebroeders Peppicelli en Sciarrini komen uit Terni en zijn de oprichters van dit bedrijf. Ze zijn trots op hun eigengemaakte bier en hopen nationaal en internationaal te doorbreken.

Allebei de bieren heb ik geproefd. Ze zijn suuuuuuper!



Ik mag natuurlijk niet vergeten de bedrijven die ons de schapenkazen hebben geleverd, de gedroogde hammen (de prosciutto crudo en de sella) en de extra vergine olijfolie. Grazie1000!

Om de proeverij nog completer te maken stond Marco "stringozzi met sugo umbro", huisgemaakte pasta, voor iedereen klaar te maken. Een traditioneel gerecht. Mede dankzij de inzet van hem en de verschillende bedrijven in Umbrië is deze proeverij een groot succes geweest!

Nu ga ik werken bij Villa in Umbria. Ik hoop velen weer te zien in het groene hart van Italië! Dank voor jullie komst. Leuk iedereen weer gezien te hebben. Cheers!

Cheers!

donderdag 17 oktober 2013

you go!


We zijn weer in Nederland. Voordat ik hier kwam was ik al redelijk gewend aan de regen en wind. In Venetië was het koud en hebben we niet veel zon gezien. Helaas. Ik had niet kunnen trainen in Venetië, maar dat was niet heel erg. Een beetje rust kon geen kwaad. Maar ik ging ook weer tot het andere uiterste! In Venetië raakt ik gewend aan de aperitief rond 11.00 uur. Aan de witte wijn of prosecco zat ik dan al. Voor de lunch aan de borrel! Wel lekker, maar daar moet ik niet aan willen wennen..en zeker niet als ik een marathon in diezelfde maand ga lopen. Overigens, die is al snel. 27 oktober, Venice Marathon....damned. Gisteren heb ik mijn benen laten masseren door Ben, een sportmasseur en looptrainer. Hij geeft training aan een groep van David Lloyd in Capelle aan den IJssel. Het was heel hard nodig. "Na al die trainingen" zei hij, "die gespierde benen van jou zitten vol. En volgens mij als je nu loopt geniet je niet, want je bent moe in je benen". En dat klopt, ze voel(d)en zwaar. Dat gevoel heb ik nog steeds. Nu ik hier zo zit aan mijn bureau. Weet je, als dit maar goed afloopt... Misschien ga ik toch nog even terug naar Ben. I am a little bit worried.

Maar a.s zondag eerst keihard 10 km lopen. Kijken hoe dat gaat, als ik toch problemen heb dan..
Het schijnt goed te zijn die 10 km super snel. Daarna binnen het uur moet ik veel eten. Met name eiwitten, die worden dan gelijk in je lichaam opgenomen. Ok dan! Dus a.s. zondag na de 10 km: yoghurt met cruesli en fruit. 


zondag 6 oktober 2013

but if you close your eyes...

does it almost feel like nothing changed at all?

Dit nummer, ja dit is mijn Summer hit 2013. Mijn hardloop song waarop ik vele en vele km heb gelopen in de Toscaanse heuvels. Geeft me energie.
Sinds gisteren ben ik weer in het land, in Nederland. En het is ongelooflijk maar waar. Het weer hier is beter momenteel dan in Noord Italië. In Venetië hebben we helaas regen gehad. Maar ondanks dat, het was weer geweldig. Ons terras aan de Canal Grande was het einde. En ik ga weer terug, alleen dat idee al. Voor de marathon. Mijn marathon. Wellicht wel mijn belangrijkste. Rennen in de stad waar het 10 jaar geleden allemaal begonnen is. En Antonio wacht op mij bij de finish. Wat vind ik dat gaaf.

Toen ik onderweg was van Rovereto naar Venezia S. Lucia in de trein moest ik gewoonweg slikken toen we over de Ponte della Libertà reden. De brug van het vaste land naar de stad Venetië. Dat is het 35 km punt. Dat is hel. En ik zie er tegenop. Ooh wat zie ik tegen die marathon op. Ik weet dat ik geen PR ga lopen, dat klinkt wellicht pessimistisch, maar lopen onder de 3.37 is heel veel gevraagd. Alles moet kloppen op die dag. Is het weer goed? Ben ik uitgerust? Voel ik me sterk? Dat laatste ben ik wel, denk ik, want ik heb heel veel gelopen en mentaal voel ik me prima. Behalve dat ik zo nu en dan een beetje moe ben van alles. Maar ok. Op de dag zelf weet je het nooit. Dat is marathon lopen. Je begint en je hebt geen idee eigenlijk hoe je eindigt.

Woensdag a.s. ga ik naar het Ikazia ziekenhuis voor een sportkeuring. Daarna laat ik mijn benen masseren door een sportmasseur. Ik heb al thuis gezegd, ik ga deze weken stapelen. Veel koolhydraten eten. En mijn moeder kennende die gaat voor mij extra goed koken de komende tijd. Vooral Hollandse gekookte aardappelen! Lekkerrrrr. Met een beetje jus erbij, een klein stukje vlees en Hollandse groenten. Zoals andijvie of rode kool. En wat dacht je van haring, kaas, patat, kroketten (errug vet), pindasaus, appeltaart, rookworst..mjam. Dat zijn zeker geen koolhydraten, en misschien zijn ze ook niet noodzakelijk voor een hardloopwedstrijd als een marathon, maar ik ga het er ook wel van nemen hoor. Ik ben toch in Holland nietwaar?!

Weet je, de focus is er.. met mijn gedachten ben ik er mee bezig. Dat is perfect! Vanochtend 10 km gelopen en het ging lekker. Ik kwam een vrouw tegen op skates langs de Waterweg met een Rotterdam Marathon shirt aan. Ik groette haar met "ciao" en ik realiseerde me later...nou ja goed. Maar ik kreeg complimenten over mijn looppas. Dat geeft mij vertrouwen. Ik voelde me ook goed. Dus, kom maar op met die 42,195 km. I don't care, I don't give a shit I JUST DO IT!


woensdag 2 oktober 2013

Venice

Geen idee hoeveel keer ik in deze stad geweest ben, maar veel, heel veel.. En het verbaast me altijd weer dat er zo enorm veel toeristen zijn. Als je bij de toplocaties komt sta je vaak gewoon stil omdat je er niet kunt langslopen. De ene groep toeristen volgt de andere.
Piazza San Marco blijft altijd iets magisch hebben. Maar bij de Rialto ben ik gewoonweg het meest. Ondanks dat het er zo druk is. Maar ik vind het heerlijk om mijn vrienden te zien. Die werken daar in de buurt. Dus her en der een spritz drinken met een traditioneel "Cicchetto" of tramezzino (sandwich) is voor mij het ultimatum. Genieten, kletsen, lekker eten en drinken.

Gisteravond heb ik ontzettend goed gegeten bij Bancogiro. Een typisch "trendy" Venetiaans visrestaurant. Ik was daar al eerder geweest, maar dan voor een aperitief. De mensen die daar werken zijn aardig en sympathiek. De eigenaar van het restaurant loopt marathons. Hij heeft de marathon van Venetië in 2 uur en nog wat gelopen. Dus als snel was de klik..

Ik was gisteravond in goed gezelschap. Antonio heeft een bar. We kennen elkaar al 10 jaar. En we zijn nog altijd hetzelfde gebleven. Dankzij hem ken ik Venetië als geen ander. Natuurlijk ook dankzij mijzelf ben ik geen vreemde in deze stad. Maar hij heeft mij vaak meegebracht naar de beste restaurants, bars en plekken. Het echte Venetië. Hij werkt hard. Elke dag weer in de bar. Cappuccino's maken, sandwiches, spritz en noem maar op. Dag in en dag uit. Dat valt niet altijd mee... Wij zien alleen het mooie van deze stad maar ook hier geldt, er wonen en werken is heel anders. Ik kan me herinneren dat ik een keer ben mee geweest naar Mestre om boodschappen te doen voor de bar. Alles stapel je op een karretje en hup trapje op, trapje af. De steegjes "calle" zijn smal, en als er ook veel mensen zijn in Venetië..is dat soms niet makkelijk.

En zo hebben we weer bijgekletst zoals altijd. Over alles en nog wat. Het eten was werkelijk heerlijk. Zwarte polenta met vis, garnalen, de pasta met vis, tonijn ... en het toetje dan. Dit is heel standaard, maar zo'n tiramisù heb ik nog nooit geproefd zo lekker! Kortom een super locatie om heen te gaan. Goedkoop is het niet, maar zeker de moeite waard. Ook al ga je er alleen heen voor een spritz of prosecco met een Venetiaans Cicchetto. De sfeer is gezellig.

Rialto vismarkt