kick ass

Vandaag de tweede keer dat ik ruim 20 km gelopen heb. Vanochtend wilde ik lopen vanuit het hotel naar Castagneto Carducci, maar het onweerde en regende zo ongelooflijk hard...dat ik na 2 km gestopt ben. Toch wel eng..en gevaarlijk. Dus, besloot ik in de avond te gaan lopen aan het strand en dat ik dan morgen vroeg in de heuvels ga trainen. Afgelopen zondag, de 10 km wedstrijd in Bibbona, heeft me veel goeds gedaan. En ik kan niks anders zeggen, wat is Toscane toch mooi. De wedstrijd verliep door het platteland. Tussen de wijngaarden en de cipressen. Ik heb ontzettend genoten van het uitzicht en dan gaat er toch weer door me heen....wat ben ik toch een rijk mens dat ik dit mag meemaken! En weet je wat ook zo grappig was, bij de inschrijving van de wedstrijd kregen alle deelnemers een fles rode Toscaanse wijn. Dat is vaak standaard bij "kleine" hardloopwedstrijden in Italië. Althans, ik heb het een paar keer meegemaakt..laat ik het zo zeggen. Na afloop bij de prijsuitreiking gaven ze ontzettend veel prijzen weg. Maar dat waren geen bekers of medailles. Pasta! Olijfolie, een pond suiker...de plastic zakken van de Conad waren volop gevuld met lekkernijen. Super! Dat kennen wij in Nederland niet. En dat ook nog voor een 10 km wedstrijd..leuk toch?

In de periode dat ik in Trentino was heb ik niet of nauwelijks kunnen trainen, de afgelopen maand heb ik maar weinig kunnen lopen...dat komt omdat ik veel gereisd heb in Italië. Het begon van Val di Fassa naar Arco, van Arco naar Venetie, van Venetie weer naar Arco, van Arco naar Terni, van Terni naar Rome, van Rome naar Nederland, van Nederland weer naar Rome...weer terug naar Umbrie. Start festival Umbriabeecoming, daarna naar Toscane. Ziek geweest, ook dat nog! En nu...ja, ik merk dat ik weer beter ben. Ik loop lekker, zelfverzekerd, en ook met heel veel zin en energie. De marathon van Venetie. Dat is mijn doel deze zomer. Super trainen, lekker in de Toscaanse heuvels, in de pineta aan het strand, met of zonder vrienden. Mijn Garmin en mijn i-podje zijn er altijd. Het voelt gewoon heerlijk. Elke week probeer ik 100 km te lopen. Giancarlo, een atleet uit Cecina heeft mij geadviseerd meer en meer km te lopen. Hij zei laatst tegen mij toen we samen liepen: "Sylvia buttati su 20! Dai!" Om mijn tijd nog te verbeteren is dat belangrijk. Meer kilometers maken, nu niet meer blijven hangen op de 10 of 15 km. Mijn benen moeten sterker worden. Alhoewel dat is ook nodig, want ik ben nog helemaal niet veel aangekomen, integendeel. Maar ik eet goed. Lekker pasta, groenten, fruit en ik drink zo nu en dan een wijntje. Dat mag! Want ik ben in Toscane.

Mijn Nike's moeten hoog nodig vervangen worden! Die van vorig jaar waarop ik de marathon van Limone sul Garda heb gelopen zijn versleten. Die andere Nike's waarop ik loop komen nog uit Boston. Kun je nagaan dat is wel 6 jaar geleden geloof ik!

Het weer in Italië wil alleen maar niet beter worden. Koud, regen, het is nog lange na geen zomer...maar ik zit in een geweldige omgeving. En dat realiseer ik me maar al te goed. Gisteravond heb ik geborreld in het hotel met een leuk Duits stel uit München. Zij waren onze gasten. Als je hoort, ondanks het minder mooie weer, hoe zij genieten van deze omgeving. Dat is mooi. Vooral het eten en de wijnen staan bovenaan. Maar de omgeving van Castagneto Carducci staat ook bekend om de goede wijnen en de heerlijke pasta's en visgerechten. Ik moet nog veel ontdekken qua restaurants, maar dat komt wel goed. Ik heb al aardige tips van Piero, mijn collega, gekregen waar je lekker kunt eten. En, een goede vriendin van mij is kok, Resi heet ze. Dat is er niet zomaar een, maar echt een topper. Bij haar ga ik binnenkort eten. Zij werkt in een visrestaurant aan zee. Van de zomer zit ik bij haar en Roberto in huis in Cecina. Want in het hoogseizoen kan ik niet in het hotel verblijven. Dus....ik bereid me al voor op de lekkere gerechten en de toetjes die ze altijd maakt. Afzien! Maar ok, ik kan het wel hebben, en zeker als ik zoveel train. Energy!

eerste werkweek hotel Bambolo

Het is alweer een week dat ik werk in hotel Bambolo. Ik werk als secretaresse-receptioniste, maar laten we zeggen dat ik meer dan dat doe. Samen met mijn collega Piero, die hier al 34 jaar werkt, beheren we het administratieve gedeelte, het secretariaat, het ontbijt, de betalingen en noem maar op. Sinds gisteren heb ik voor het eerst de boekhouding mogen doen. Ik ben over het algemeen niet zo van de cijfers, maar ik moet zeggen, ik vond het best leuk. Hotel Bambolo werkt samen met Vrij Uit en Neckerman. Dat zijn Nederlandse touroperators waarmee we samenwerken en daar moeten de facturen opgestuurd worden. Daarbij doe ik ook webmarketing. Het hotel promoten en verkopen in het buitenland en in Italië. Dat is leuk, en zeker als je de dingen voor elkaar kunt krijgen ;-) zoals het mij is gelukt met Cycletours.

Fiat 500 bij hotel Bambolo, autootje van Piero

Omdat er crisis is in Toscane, is het personeel over het algemeen ook minimaal. Dus je krijgt meer verantwoordelijkheden en taken. Dat is goed, maar niet altijd makkelijk.
Veel gasten van hotel Bambolo zijn gasten die
terugkomen. Dat is een heel goed teken. Veel Italianen, maar ook Duitsers, Zwitsers en Nederlanders komen hier. Als je de recensies leest op Booking.com of op Tripadvisor kun je lezen dat vooral de service in het hotel goed is. En daar gaan we voor. We vinden het belangrijk dat de gasten het fijn hebben en dat ze een heerlijke vakantie hebben. Dit hotel is echt typisch rustiek Toscaans. Heel anders bijvoorbeeld dan waar ik vorig jaar heb gewerkt. Fonte alla Lepre, een modern appartementencomplex met een trendy restaurant. Het is maar net wat je graag wilt. Gisteren bijvoorbeeld heb ik gesproken met een Duits stel uit München. Zij hebben een zoon die Federiek heet, en hij is ontzettend fan Bayern München! Dat kan ik me trouwens heel goed voorstellen. Een goede club met een speler als Robben...om trots op te zijn. En vanavond wordt dus naar de finale van de Champions League gekeken!
Maar ok, zij komen hier al voor de 3e keer. Puur omdat ze het hier heerlijk hebben. Het ontbijt is uitstekend, het hotel ligt mooi, het zwembad, maar ook de omgeving hier is werkelijk prachtig. Dichtbij heb je het idyllisch dorpje Bolgheri, maar je zit ook maar 1 km van het strand. En hier is het strand mooier bijvoorbeeld dan in Cecina Mare. Ook al kom ik daar maar al te graag. Dat komt omdat ik daar vrienden heb. Maar de zee hier is veel schoner en ideaal voor kinderen. Onlangs heb ik ook een heel leuk eettentje ontdekt aan de kust van Donoratico, SoleLuna. De eigenaar Alberto is een goede vriend van de eigenaar van het hotel. En zoals het in Italie gaat, als je eenmaal zegt dat je vriend bent van of je kent die of die, dan hoor je er gelijk bij, en bij het minste of geringste krijg je korting...dat is Italiaans.

Een training staat op mij te wachten. Morgen een wedstrijd in Bibbona van 10 km. Het weer is niet al te best. Veel wind en regen, het lijkt wel Nederland! Dit is geen voorjaar. Zoals in heel Italie. Zelfs de route van de Giro d'Italia is aangepast omdat het heeft gesneeuwd in de bergen..tja.
Let the Summer Season start!

Pentecoste

Dat is Pinksteren in het Italiaans.  En dat is het vandaag, Eerste Pinksterdag. 19 mei, vandaag dus, is mijn officiële eerste werkdag in Hotel Bambolo, Castagneto Carducci Toscane. Vanochtend ontbeten en kennisgemaakt met enkele gasten die hier verblijven. Hier zijn ook Nederlanders! "Het is hier geweldig" was het antwoord toen ik vroeg hoe ze het hier hadden. Ze wilden ook naar Florence en Siena gaan maar er is hier zo veel te doen, dat ze maar in de buurt blijven om de lokale plaatsjes en stranden te bezoeken. En dat klopt ook, hier is ook veel te zien en beleven. Wat dacht je van Bolgheri, Castagneto Carducci, San Vincenzo, Cecina, Volterra, San Gimignano...allemaal dichtbij. Maar het allerbelangrijkste voor de gasten blijft nog altijd het eten! Elke dag moet je gewoon alles willen proeven, de echte Toscaanse keuken. En daarvoor ben je ook in Toscane! Nou weet ik nog niet waar precies je echt lekker kunt eten, daarvoor moet ik nog veel restaurants uitproberen..

Gisteren ben ik bij SoleLuna geweest. Een bar/restaurant aan de kust van Marina di Donoratico. Op advies van Roberto, de eigenaar van het hotel ben ik daarheen gegaan voor een aperitief. Dat zijn vrienden van hem. Daar heb ik kennis genomen met Alberto, de barman en eigenaar van SoleLuna, en de vrouw van Alberto. De kok. En het klopt allemaal, er staan allemaal lekkere hapjes op de bar. Je bestelt een glas wijn of wat anders en je kunt heerlijk "stuzzicare". Alleen een kritisch puntje....de Spritz kunnen ze in Toscane niet maken. Daarvoor moet je toch in de Veneto zijn of in Trentino. Dus, ik houd het daarom bij de wijn....en in Toscane heb je hele, maar dan ook hele lekkere wijnen!

Eindelijk schijnt nu de zon..het weer is niet om over naar huis te schrijven. Veel regen, dus dat houdt in weinig naar het strand. Maar goed. Wel lekker om te gaan hardlopen. Gisteren bijvoorbeeld ben ik weer wezen lopen in de pineta. En ik kom zowaar een goede vriend van mij tegen. Federico is een super sportman. Hij heeft de ultramarathon (100 km) gelopen in Toscane, hij heeft meegedaan aan triatlons, marathons en .... Volgende week neem ik deel aan een wedstrijd van 10 km in Bibbona samen met hem en Claudia, een atlete, die ook erg snel is. Zij loopt gemakkelijk een marathon binnen de 3 uur...kom ik met mijn 3:37 in Limone. Nou goed, maar om alvast in de marathonsfeer te komen doe ik lekker mee! Gisteren hebben we een stuk samengelopen en zo bijgekletst over alles en nog wat. Hij gaat voor mij een schema maken voor de marathon van Venetie. Hij adviseerde mij per week ongeveer zo 100 km te lopen...ai! Vier tot vijf keer in de week trainen. Dat is veel, maar ik ga er gewoon voor. Dit is een belangrijke marathon voor mij. Tien jaar geleden waar het allemaal is begonnen. Mijn liefde voor het land. En dit jaar ga ik de marathon van Venetie lopen. Dat is toch mooi? En ik weet al, bij de finish op het San Marco plein staat Antonio te wachten met een goede Spritz en patatine (chips)...kijk er nu al naar uit.

Toscane

Sinds een week ben ik in Toscane. Fijn om weer hier te zijn. Alsof ik niet ben weggeweest. Alleen het

Strada del Vino

weer zit helaas niet erg mee. Veel bewolkt en regen. En dat voor deze periode! Maar Toscane blijft mooi ondanks dat het weer wat niet helemaal mee zit.
Ik woon en werk momenteel in Castagneto Carducci. Een plaatsje ten zuiden van Cecina, de Etruskische Kust. Het hotel waar ik werk heet hotel Bambolo. Een drie-sterren hotel vlakbij de Toscaanse kust. Tegenover het hotel is het restaurant, waar je ontzettend lekker kunt eten. Zowel vis als vlees staat op het menu. Veel locale bewoners komen er eten...dat is een goed teken!

Verder ben ik al een beetje op onderzoek uitgegaan waar te gaan hardlopen. Ook al is 27 oktober nog ver weg, maar de trainingen voor de marathon van Venetie moeten zo nu wel een beetje beginnen. Ik ben al in de pineta geweest en ik heb al wat kilometers erop zitten. Maar om niet elke keer de auto te pakken naar Marina di Bibbona, kan ik nu ook vanuit het hotel mooie routes lopen. We zitten dichtbij Bolgheri, een idyllisch plaatsje, en om er te komen heb je mooie fiets en wandelpaden. Geweldig! 

Morgen mijn eerste werkdag. Gelukkig hoef ik hier geen Tiroleser jurk aan! Er zijn momenteel niet heel veel gasten in het hotel. Maar overal waar je komt, het is gewoon erg rustig in Toscane met de toeristen. In juli en augustus zitten we zo goed als zeker volgeboekt. Maar voor nu en juni is het best zorgwekkend. Ik heb onlangs een samenwerking tussen Bambolo en Cycletours geregeld. Een touroperator in Nederland. Vanuit het hotel kun je prachtige fietsroutes maken. En Cycletours is daar gespecialiseerd in. We verhuren ook fietsen en we organiseren fietstochten. De eigenaar van het hotel, Roberto, kent de omgeving op zijn duimpje. Hij weet de gasten goed te informeren waarheen te gaan voor mooie stranden, lekker eten en leuke dorpjes. En binnenkort ik dus ook..In de zomer is er veel te doen in Toscane, dan zijn hier veel locale evenementen, zoals de Sagra van de Cacciucco, de Sagra van de Cinghiale, de Sagra van..... Het woord "sagra" staat voor "festival" of "volksfeest". Dus bij elk festival wordt gegeten en gedronken. Ikzelf ben al bij een aantal Middeleeuwse feesten en festivals geweest. Zowel in Umbrie als in Toscane. Een super leuke ervaring. Ik kan het iedereen aanraden. Dat is gewoon een keer anders dan anders..

Cinghiale (everzwijn) in umido

Fietstocht in Umbrië

Gisteren stond op het programma van het festival Umbriabeecoming de fietstocht "Pedalamaggio
2013 Escursione Enogastronomica in Mountain Bike". Een fietstocht met mountainbike inclusief lunch.

De dag ervoor hebben Marco en ik twee mountainbikes kunnen regelen via vrienden. Top! Gisterochtend om 8.45 uur moesten we ons inschrijven in het centrum van Terni, Palazzo Spada. Er waren best veel deelnemers. Het enige wat Marco en ik niet hadden waren twee helmen. Uiteindelijk heb ik er eentje kunnen scoren, maar Marco dus niet. Uiteindelijk niet zo slim, want de paden waren soms ongelijk en met stenen...maar goed.

De route startte in Terni, richting de Cascata delle Marmore. De toeristenattractie van deze omgeving. We fietsten voorbij de Acciaierie van Terni van de firma Thyssen Krupp. Een grote staalfabriek in Terni, waar Umbriabeecoming een rondleiding organiseert a.s. zaterdagochtend.
Aangekomen bij de watervallen mochten we via de entree met de fiets aan onze hand, lopend de watervallen bewonderen. Alleen er viel op dat moment geen watermassa naar beneden...jammer! Maar het idee was leuk. Toen volgden we de route naar Piediluco. De paden ernaar toe waren zeker niet vlak. Integendeel, het was zwaar! Soms waren ze ook smal en moesten we over beekjes gaan.
En ja, wat mij nog nooit is gebeurd, en nu dus wel, mijn ketting lag ernaast. Ai! Ja, ik weet wel hoe dat is gekomen. Ik liep zo ontzettend te klooien met de versnellingen dat het gewoon een keer mis moest gaan. Maar, de organisatie had zich perfect voorbereid en mijn ketting werd weer gemaakt. Super! De groep stond te wachten, en daarna gingen we weer gezamenlijk verder. Sport verbroedert..niet waar? De tocht werd steeds zwaarder want de paden werden alleen maar stijler en stijler. Maar ik heb het gehaald! En wat een ontzettend mooi uitzicht op de Valnerina! Groen en nog eens groen. Kleine pittoreske dorpjes zie je dan, wat wijnveldjes, hardlopers..ja ik ben toch meer een runner hoor. Als ik dat zie dan krijg ik gelijk weer zin om te lopen.
Nou goed, boven aangekomen met de fietsers gingen we via de weg, naar boven nog steeds, door naar Piediluco. Daar heb je een prachtig groot meer "Lago di Piediluco", waar je veel roeiers ziet trainen. Volgens mij traint daar zelfs het Italiaanse team.

De lunch. Uiteraard, want in Italië moet gegeten en gedronken worden. De flessen wijn stonden klaar, het brood (zonder zout zoals altijd), de kaas, de worst en de bonen. Ja, "groene" bonen. Die kun je zo pellen en de bonen eet je rauw. Best wel lekker hoor. Een praatje hier en daar gemaakt. Een vrouw uit Rome was er ook bij, Laura heette ze. En zij is speciaal hier gekomen voor de fietstocht. De hele groep was fantastisch. Daarbij organiseerden ze ook een tocht voor de allerkleinsten. Die tocht begon niet vanuit Terni, maar de kinderen werden met fiets en al gebracht met de bus naar Piediluco. En vanuit daar konden ze fietsen rondom het meer. Leuk toch?

Na de lunch gingen op een bootje met de fiets naar de overkant. En vanuit daar gingen we weer terug naar Terni. Onderweg moesten we een tak met bloemen in het water gooien. De boot werd daarvoor even stilgelegd. Keihard en kort moesten we allemaal tegelijk "ciao" roepen, waardoor we vlak daarna onze echo hoorden. Dat was grappig! En daarna moesten we een wens doen.

Ik vond het een geweldige tocht! Ik heb nu echt een stuk van Umbrie gezien die ik nooit ontdekt zou hebben met de auto. Ook de gidsen hebben uitstekend werk verricht. Een super georganiseerde fietstocht met leuke, sportieve mensen. Volgende keer ben ik er weer bij, jullie ook?